Αγρότες στους δρόμους και άλλα τινά

Βγήκαν τα τρακτέρ στους δρόμους πάλι. Στα γνωστά σημεία, τα ίδια μπλόκα. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, δηλαδή, μιας και τα προβλήματα είναι ίδια κι απαράλλαχτα. Αγανακτισμένοι οι αγρότες, κομμένη στα δύο η Ελλάδα, εγκλωβισμένοι οι οδηγοί των φορτηγών, υπό ομηρεία το εμπόριο και η τροφοδοσία της αγοράς. Πύρινοι λόγοι από τον Μπούτα, τον Κοκκινούλη και τους άλλους αγροτοσυνδικαλιστές, απουσία του Πατάκη. Αλήθεια, τι απέγινε αυτός; Τα κανάλια βρήκαν πάλι θέμα και τα παράθυρα καλά κρατούν. Αναλύσεις επί αναλύσεων, εύκολοι αφορισμοί, ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις «επί τόπου».
Ελλάδα 2009. Με τα ταμεία αδειανά και την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας να κατρακυλά σε θέσεις υπανάπτυκτων κρατών, αποτέλεσμα μιας καταστροφικής πολιτικής που εφάρμοσε η κυβέρνηση από την ώρα που ανέλαβε την εξουσία. Με την περιβόητη απογραφή πρώτα που καταρράκωσε την αξιοπιστία της και σοκάρισε τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την κυνική ομολογία του τύπου «σας κοροϊδεύαμε τόσα χρόνια». Με την ξαφνική και αναιτιολόγητη αύξηση του ΑΕΠ κατά 25% αργότερα, που για να επιτευχτεί προσμετρούσαν την παραοικονομία και τα έσοδα από τα σπίτια με τα κόκκινα φανάρια. Φτηνά κόλπα του Αλογοσκούφη, δηλαδή, για να πιάσουμε κορόιδο τους κουτόφραγκους, που εντέλει εξόργισαν τους ευρωπαίους. «Έτσι είστε;» μας απάντησαν κι αυτοί, «πάρτε να ’χετε». Και να τα αναδρομικά, να οι αυξημένες εισφορές, να τα πρόστιμα, να οι περικοπές προγραμμάτων.
Οικονομία σε κρίση, Ελλάδα SOS. Το διεθνές περιβάλλον είναι ιδιαίτερα ανήσυχο, η ύφεση βαθαίνει κι ένα κραχ απροσδιόριστου μεγέθους και έντασης βρίσκεται προ των πυλών. Οικονομικές αυτοκρατορίες καταρρέουν παντού, κολοσσοί γκρεμίζονται εν μια νυκτί και άλλοι, για να σωθούν, προαναγγέλλουν απολύσεις, κάνουν απολύσεις κι άλλες περικοπές, κι άλλες απολύσεις. Στην Αμερική, την ισχυρότερη χώρα του κόσμου, οι ανασφάλιστοι ξεπερνούν ήδη τα 30 εκατομμύρια, οι άστεγοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και στην Αγγλία, παρά τα τολμηρά οικονομικά μέτρα που εξαγγέλλει κάθε τόσο ο Μπράουν, οι άνεργοι ξεπέρασαν ήδη τα 2 εκατομμύρια. Τα ίδια στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, τα ίδια και χειρότερα και στην Ιαπωνία. Κι εμείς εδώ κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Ο αυτόματος πιλότος που είχε εγκαταστήσει το Μέγαρο Μαξίμου για τη διακυβέρνηση της χώρας, μπλόκαρε από τα τόσα σκάνδαλα, τη λεηλασία των Αποθεματικών των Ταμείων και το χάρισμα της δημόσιας περιουσίας κομμάτι κομμάτι στη ληστοσυμμορία του Εφραίμ στο Βατοπέδι, και δεν δουλεύει πια. Ο ανασχηματισμός με την απομάκρυνση δυο τριών υπουργών και κάποιων υφυπουργών δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλή έκφραση του Επίτιμου, αφού ο κάθε διοικητής βαρά το δικό του ντέφι κι ο «ισχυρός» πρωθυπουργός εξαντλείται σε «αυστηρές συστάσεις» προς τις τράπεζες, που τελικά δεν πιάνουν τόπο.
Πριν λίγες μέρες ξεσηκώθηκε η νεολαία με αφορμή τον θάνατο του Αλέξανδρου. Βρήκαν τότε την ευκαιρία που ζητούσαν οι πάσης λογίς παράνομοι για να δράσουν. Ρημαδιό τα ’καναν στην Αθήνα. Έσπασαν, έκαψαν, κατάστρεψαν, λεηλάτησαν. Ξάπλωσαν βαριά τραυματισμένο κι ένα άλλο παιδί, τον Διαμαντή, αστυνομικός ήταν αυτός που βρέθηκε στον δρόμο τους, έκαναν και την μπάζα της ζωής τους με την απαγωγή του Περικλή Παναγόπουλου. Κι όλα αυτά τα εμπεδώσαμε με τα πρωτοσέλιδα, τα εκτενή ρεπορτάζ και τα έκτακτα δελτία ειδήσεων. Για τέτοια κατάντια μιλάμε. Για την Κούνεβα, ας πούμε, ούτε λέξη. Όχι πως δεν έχουν αξία ή δεν είναι τόσο σημαντικά, αλλά, πώς να το κάνουμε, τα προβλήματα είναι αλλού. Όπως η ανεργία που μαστίζει τους νέους κυρίως κι αυτούς που πλησιάζουν τη σύνταξη, η ανασφάλεια της νέας γενιάς που δεν βλέπει μέλλον, η αγορά που νέκρωσε, η ακρίβεια κι η φτώχεια που απειλεί όλο και περισσότερους. Η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας που επιμένει να συγκρατεί τις τιμές στα ύψη κι ας έχει κατρακυλήσει κάτω από τα 40 δολάρια το βαρέλι το πετρέλαιο.
Οι αγρότες στους δρόμους και πάλι. Τραβάει χρόνια αυτή η ιστορία. Η αγροτιά ήταν πάντα η παραμελημένη, η εγκαταλειμμένη τάξη, ίσως γιατί ήταν ανοργάνωτη. Κι ας είναι αυτή που παράγει και μας θρέφει. Κι αν έχουν κάνει αγώνες! Από το Κιλελέρ στην Μπαρμπάσαινα κι από τη Θεσσαλονίκη με τους καπνεργάτες, στα Επτάνησα και τον Θεσσαλικό Κάμπο. Από τις μαύρες σημαίες των σταφιδοπαραγωγών, στα ξεφουσκωμένα λάστιχα των τρακτέρ από την κυβέρνηση Σημίτη-Τσουκάτου με φτωχά, τις περισσότερες φορές, αποτελέσματα. Θα δημιουργηθούν προβλήματα σε πολλές τάξεις αν συνεχιστούν τα μπλόκα. Όμως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Όταν έχεις να αντιπαλέψεις τα καιρικά φαινόμενα, όταν σκάβεις, φυτεύεις, καλλιεργείς και δεν μπορείς να ζήσεις, τι άλλο να κάνεις;
Στην εποχή της ακρίβειας τα μόνα αγαθά που απαξιώνονται είναι τα αγροτικά προϊόντα. Στα ύψη το κόστος παραγωγής, το πετρέλαιο, τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, στα τάρταρα οι τιμές. Δείτε τι συμβαίνει εδώ, σ’ εμάς, με το λάδι. Με τιμές λίγο πιο πάνω από το 1,5 ευρώ το κιλό, δεν βγαίνει το κόστος ούτε της συλλογής του καλά-καλά. Και τα υπόλοιπα; Τα έξοδα καλλιέργειας και το κατιτίς που πρέπει να μείνει στον αγρότη για να ζήσει, πού είναι; Με ευχολόγια και αποσπασματικά μέτρα λύση δεν βρίσκεται. Ούτε με «έκτακτες επιχορηγήσεις» και «πακέτα» που μόνο στόχο έχουν τη μετάθεση του προβλήματος. Έγιναν λάθη και λάθη. Επαναπαυτήκαμε για πολλά χρόνια με τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. κι αφήσαμε τα προβλήματα να μεγεθυνθούν. Τώρα όμως χρειάζεται σοβαρή πολιτική, προγραμματισμός και γενναία μέτρα για να στηριχτούν οι αγρότες. Διαφορετικά, μέχρι τότε, θα ακούμε για μπλόκα στο Κάστρο Βοιωτίας, την Αλαμάνα, τις Μικροθήβες, τα Τέμπη, τον Προμαχώνα και όπου αλλού.
Θολό το τοπίο παντού. Οι ελπίδες όλου του κόσμου έχουν στραφεί πλέον στον Ομπάμα που ορκίστηκε «δόξη και τιμή» στις 20 του Γενάρη. Ικανοποίησε ο λόγος του κι οι πρώτες του ενέργειες επίσης. Ωστόσο θα απαιτηθεί χρόνος και πολλή δουλειά για να αναστραφεί το κλίμα. Εδώ όμως η κατάσταση όλο και χειροτερεύει. Οι προβλέψεις για τα δημόσια οικονομικά είναι δυσοίωνες και τα μηνύματα για τον τουρισμό ανησυχητικά. Ακόμη και μεγάλες μονάδες δεν ξέρουν καν αν θα ανοίξουν κι επιχειρηματίες και εργαζόμενοι ζουν μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια. Κι ο καλός μας πρωθυπουργός ανακοίνωσε δέσμη μέτρων για τη στήριξή τους. Ανάμεσα στα μέτρα κι η μείωση του τέλους παρεπιδημούντων. Άλλη πρωτοτυπία κι αυτή, μοναδική στον κόσμο. Όταν οι ανταγωνιστές μας ξοδεύουν για να προσελκύσουν τουρίστες, εμείς τους επιβάλλουμε και φόρο. Εν πάση περιπτώσει, ικανοποίησε η εξαγγελία αυτή. Μόνο που ο πρωθυπουργός υπολόγιζε χωρίς τους δημάρχους, που έχουν τα δίκια τους κι αυτοί, αφού θα στερηθούν ένα μεγάλο μέρος των εσόδων τους. Ξεσηκώθηκαν, λοιπόν, κι η κυβέρνηση άρχισε ήδη να μασά τα λόγια της. Τώρα, τι θα γίνει, μόνο ο Παντοδύναμος το γνωρίζει.