Στου Περαία το λιμάνι

Με ευχολόγια και μέτρα αποσπασματικά, λύση δε βρίσκεται. Ούτε με «πακέτα» που στόχο έχουν τη μετάθεση του προβλήματος. Χρειάζεται σοβαρή πολιτική, προγραμματισμός και γενναία μέτρα για να στηριχθούν οι αγρότες. Αυτά έγραφα, μεταξύ άλλων, πριν από λίγες μέρες, τότε που τα μπλόκα είχαν κόψει την Ελλάδα στα δύο και απειλούσαν επικίνδυνα την ομαλή τροφοδοσία της αγοράς.
Είχε ανακοινωθεί μόλις το «πακέτο» των 500 εκατομμυρίων ευρώ κι είχαν αρχίσει τα κόψε-ράψε, προκειμένου να εξειδικευτούν οι τομείς που περιλάμβανε και να καθοριστούν οι καλλιέργειες και τα προϊόντα που αφορούσε. Τα λεφτά ήταν και πολλά και λίγα. Σίγουρα ήταν πολλά για τα δύσκολα οικονομικά των καιρών κι αν έλειπαν οι δημοσκοπήσεις που πάνε κατά διαόλου κι οι μέρες που ’ναι γκαστρωμένες και πονηρές και δεν γνωρίζουμε πού θα μας βγάλουν, σίγουρα δεν θα τα βλέπαμε ούτε αυτά. Επί της ουσίας όμως τα χρήματα ήταν λίγα, απελπιστικά λίγα, κι ήταν αδύνατον να καλύψουν τις απαιτήσεις των αγροτών. Γι’ αυτό και το παζάρεμα, το κόψε-ράψε, κι οι ξεχωριστές, κατά μπλόκο, συνομιλίες.
Από την αρχή είχε διαφανεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να εφαρμόσει το «διαίρει και βασίλευε» ικανοποιώντας κάποια αιτήματα των αγροτών και διαπραγματευόμενη προνομιακά με κάποιους. Ολοφάνερο ήταν πως «ο κάμπος» και τα προϊόντα του είχε την τιμητική του. Το καλαμπόκι, τα σιτηρά και το βαμβάκι, μονοπώλησαν τη διαπραγμάτευση κι απέσπασαν τελικά τη μερίδα του λέοντος, του, έτσι κι αλλιώς, αναιμικού πακέτου. Ήταν κι ο Λαρισινός Σουφλιάς βλέπετε, ο άρχοντας του κάμπου που νοιαζόταν, ήταν κι ο Τρικαλινός Χατζηγάκης που κρατούσε και το μαχαίρι και το πεπόνι. Κάπως έτσι έμειναν στην απέξω νησιώτες και βορειοελλαδίτες, κάπως έτσι αγνοήθηκαν κι οι αγρότες κι οι ελαιοπαραγωγοί της Κρήτης. Μόνο που οι τελευταίοι είχαν πείσμα. Μπάρμπα στην Κορώνη εσείς με Χατζηγάκη και Σουφλιά, σκέφτηκαν, μπάρμπα στην Κορώνη κι εμείς με Μαρκογιαννάκη στο Δημόσιας Τάξης και ποιος μας σταματά!
Έτσι οργάνωσαν την εκστρατεία. Ντυμένοι σκολιανά, με γυαλιστερά 4Χ4 και θηριώδη τρακτέρ καλοπλυμένα, με τα πνευμόνια γεμάτα αέρα επαναστατικό και κατσούνες στα χέρια, μπήκαν στα πλοία σίγουροι πως δεν πήγαιναν για πόλεμο. Μια παρέλαση τους είχαν πει πως θα κάνουν με τρακτέρ κι αγροτικά. Από τον Πειραιά μέχρι το Υπουργείο. Ξέρεις τώρα…συνθήματα, πλακάτ, κορναρίσματα, φασαρία, χαβαλές. Αφού να σκεφτείς μέχρι κι ο Καλοχαιρέτας, που δε λείπει από πανηγύρι, ήταν μαζί τους. Μόνο που έκαναν τον λογαριασμό χωρίς τον ξενοδόχο και εν προκειμένω τον Υπουργό, τον Μαρκογιαννάκη, τον δικό τους άνθρωπο.
Χρόνια και χρόνια στο κουρμπέτι αυτός, κατάλαβε από νωρίς πως τελειωμένη μοιρασιά δεν χαλά, είχε μαυρίσει και το μάτι του τόσο καιρό εκτός κυβέρνησης, και δεν το σκέφτηκε πολύ. Στο άψε-σβήσε τους πούλησε κι έδωσε εντολή στις κλούβες και τα ΜΑΤ να πάρουν θέση. Μην του χαλάσουν οι κακόσειροι τη μόστρα και διαταράξουν την τάξη. Έχει που έχει τις ζοχάδες του ο Μεγάλος, μην βρει αφορμή και του την ανάψει.
Πρωί, με τη δροσούλα που λένε, έφτασαν τα καράβια στον Περαία. Οι επαναστάτες ξέγνοιοι, αφού οι αρχηγοί τους ήταν ακάτεχοι από τέτοια, καβάλησαν αγροτικά και μηχανήματα και πρόβαλαν στην προβλήτα. Εκεί τους την είχαν στημένη οι Ματατζήδες. «Κάντε πέρα να περάσομε», αγρίευαν οι μεν, «δεν πάτε πουθενά», επέμεναν οι δε, ε, δεν ήθελε και πολύ, άναψαν τα πνεύματα και μαζί άρχισαν να πέφτουν και τα πρώτα χημικά.
Η αλήθεια είναι πως κακοφάνηκε στους κρητικούς. Να τρώνε σπρωξιές αξημέρωτα και να πήζουν στα δακρυγόνα με Μαρκογιάννη στην Κορώνη, δεν το χωρούσε ο νους τους. Έκαναν πίσω και πήραν τις πατάτες και τα πορτοκάλια, αυτά που θα άδειαζαν στους δρόμους, μπροστά στις τηλεοράσεις για εφέ, κι άρχισαν να τα πετούν στον εχθρό. Όμως αυτός ήταν καλά εξοπλισμένος και δεν καταλάβαινε από τέτοια. Ίσα-ίσα που πάνω στην αναμπουμπούλα τραυματίστηκαν και πεντέξι. Όπως ήταν φυσικό νικήθηκαν κατά κράτος. Κι αν έριξαν τα μούτρα τους και πήγαν στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ν’ ακούσουν δυο υφυπουργούς να τους λένε τα ίδια, για την τιμή των όπλων το έκαναν.
Άλλη μια Μάχη της Κρήτης έληξε άδοξα γιατί οι μαχητές της ήταν απονήρευτοι, βρέθηκαν ξαρμάτωτοι και με αρχηγούς ακάτεχους. Όμως ο πόλεμος δεν χάθηκε γιατί κοντοζυγώνουν οι εκλογές. Κι όσο για τον Μαρκογιαννάκη, εδώ είναι που ταιριάζει το «Άντε δα… και μόνο γεια».