Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007

Το περίσσιο και το ίσιο

«Διάρρηξη στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη στην Ακαδημίας 35! Έγινε τις πρώτες πρωινές ώρες -και πιο συγκεκριμένα στις πέντε παρά είκοσι- της Κυριακής», γράφουν οι εφημερίδες. Εύλογα θα παρατηρούσε κάποιος «εκεί που φτάσαμε τι περιμένεις» και κάποιος άλλος θα κουνούσε σκεφτικός το κεφάλι. Και δεν θα ’χε άδικο ούτε ο ένας ούτε ο άλλος αφού ληστείες, κλοπές και διαρρήξεις είναι σε ημερήσια διάταξη. Τέτοια συμβάντα, δυστυχώς, έχουν πάψει από καιρό ν’ αποτελούν είδηση λόγω ακριβώς του πλήθους και της συχνότητάς τους.
Ένα σωρό αναφορές, παράπονα και διαμαρτυρίες που γίνονται καθημερινά με αφορμή την έλλειψη αστυνόμευσης μένουν στην πράξη αναπάντητες. Ολόκληρες περιοχές μένουν αφύλακτες, παρατημένες ουσιαστικά στο έλεος του κάθε επίδοξου κακοποιού, κι η αίσθηση της ανασφάλειας είναι συνεχής και διαρκής. Φωνάζουν στην Αθήνα -τα προάστια κυρίως- βοά η επαρχία. Παραζαλισμένος ο κόσμος αντιδρά σπασμωδικά και προσπαθεί να προφυλαχθεί όπως όπως. Άλλοι τοποθετούν σιδεριές στα πορτοπαράθυρα, συναγερμούς κι εξελιγμένα συστήματα ασφαλείας κι άλλοι, πιο ακραίοι, έχουν προμηθευτεί καραμπίνες που τις επιδεικνύουν προκλητικά στην τηλεόραση κι απειλούν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. Υπερβολικά; Ίσως. Τι να κάνει όμως κι ο κόσμος που βλέπει το βιος του να χάνεται και τα σπίτια του ρημαγμένα ύστερα από κάθε επέλαση. Και να ’ταν μόνο υλικές οι ζημιές πάει στα κομμάτια. Έλα όμως που έχουμε επιθέσεις κανονικές με νεκρούς και τραυματίες!
Ένας αστυνομικός αναλογεί σε κάθε χίλιους πολίτες κι ένα περιπολικό σε περιοχές ολόκληρες με εκατό κι εκατόν πενήντα χιλιάδες κατοίκους, διατείνονται οι ενώσεις των αστυνομικών κι οι υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας για αναδιάρθρωση, πεζές περιπολίες κι άλλα συναφή, αποδεικνύονται γράμμα κενόν γιατί απλά δεν φτάνουν οι άνδρες. Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά, χιλιάδες αστυνομικοί είναι αποσπασμένοι σε μύριες όσες θέσεις κι έχουν επιφορτιστεί με αμφιβόλου ωφελιμότητας καθήκοντα. Από ασφάλεια υψηλών προσώπων καλύπτουν, μέχρι την προστασία του κάθε λογίς τραγουδιστή, μεγαλοδημοσιογράφου, εφοπλιστή ή βιομήχανου αναλαμβάνουν. Ο κάθε «ψωνισμένος» υποβάλλει αίτημα προστασίας κι είναι η αστυνομία υποχρεωμένη ν’ ανταποκριθεί. Τη δουλειά δηλαδή που κανονικά θα έπρεπε να την αναλαμβάνουν ιδιωτικοί αστυνομικοί την έχουν φορτώσει στην ΕΛ.ΑΣ., με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκτελέσει σωστά τα κύρια καθήκοντά της.
«Αφύλακτο το γραφείο Σημίτη», συνεχίζει το δημοσίευμα και τονίζει με έμφαση πως «η εικοσιτετράωρη παρουσία φρουράς έχει διακοπεί». Επισημαίνει δε πως η ομάδα των δεκαπέντε, ναι καλά ακούσατε, δεκαπέντε αστυνομικών είναι ελάχιστη για πρώην πρωθυπουργό, συγκρίνοντάς την με αυτή του κ. Μητσοτάκη, που φτάνει, λέει, τους τριάντα. Σοβαρά; Και πόσους θα έπρεπε δηλαδή να έχουν αποσπάσει στου κ. Σημίτη τη φρουρά; Κανένα τάγμα; Να προστατέψουν ποιον κι από τι; Από ποιον μπορεί να κινδυνεύει στ’ αλήθεια ο κ. Σημίτης, ο κ. Σαρτζετάκης και δεν ξέρω πόσοι άλλοι τέως μεγαλόσχημοι; Ποιος τους θυμάται στο τέλος τέλος, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια κάποιου απ’ αυτούς, και ποιος ασχολείται μαζί τους; Μόνοι τους δημιουργούν θέμα επειδή θέλουν να ικανοποιήσουν την μεγαλομανία τους και να θυμούνται κάπου κάπου τις δόξες που έζησαν, που όμως πέρασαν και πάνε.
Σωστό είναι και πρέπει να τιμούμε όλους όσους υπηρέτησαν αυτό τον τόπο. Να τους σεβόμαστε και να τους προστατεύουμε. Ακόμη και φρουρά, τιμής ένεκεν, δεν είναι παράλογο να τους διαθέτουμε. Σε λογικά όμως πλαίσια, γιατί η υπερβολή πάντα βλάπτει κι όπως λέει κι ο λαός «το περίσσιο χαλά το ίσιο».

05-06-2007

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου