Έτσι, για πλάκα...

Έτσι, για πλάκα έγινε η κακοποίηση των δυστυχισμένων αλλοδαπών κρατουμένων στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ο εξευτελισμός, η καταρράκωση κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έτσι για την πλάκα τού τσαμπουκά αστυνομικού που είχε το θράσος μάλιστα να το δηλώσει μετά την κυκλοφορία του βίντεο της ντροπής. Χωρίς αιδώ, χωρίς δικαιολογίες περίσσιες και πολλά πολλά. «Γιατί το κάνατε;» τους ρώτησαν. «Έτσι, για πλάκα», απάντησαν. Έτσι είμαστε εμείς. Πάνω απ’ όλα η πλάκα μας. Κι αυτοί τουλάχιστον είχαν το θάρρος και τ’ ομολόγησαν γιατί κάποιοι άλλοι…
Έτσι στην πλάκα πορεύονται, στην πλάκα πολιτεύονται, έτσι για πλάκα κυβερνούν ένα κράτος που το κατάντησαν της πλάκας κι αυτό. Ποιον να πιάσεις πρώτα και ποιον ν’ αφήσεις, ποιον να πιστέψεις και ποιον να εμπιστευτείς σ’ αυτόν τον θίασο της χαράς που μας κυβερνά τρία χρόνια τώρα. «Εμείς κάνουμε πράξη όλα αυτά που υποσχεθήκαμε», διακηρύσσει αυτάρεσκα σ’ όλους τους τόνους ο πρωθυπουργός της χώρας στην πρώιμη προεκλογική καμπάνια που έχει ξαμοληθεί.
Ξέγνοιαστος και χαμογελαστός, με το ύφος του ανθρώπου που ξεραίνεται στα γέλια με όσα συμβαίνουν γύρω του και ψοφά για μια καλή πλάκα, αναφέρεται στο δήθεν έργο που έχει επιτελέσει η κυβέρνησή του. «Τέτοια θέλετε; Τέτοια σας λέω», είναι σαν να θέλει να μας πει. Κι εγώ μεν δεν είμαι σίγουρος αν διασκεδάζετε με το χιούμορ του, πάντως ο ίδιος τ’ απολαμβάνει κι έχει κάθε δικαίωμα πάνω σ’ αυτό. Εμείς του το δώσαμε και τον χειροκροτούμε κι από πάνω.
Οικονομική πολιτική της πλάκας εφαρμόζει, η δημόσια τάξη είναι για γέλια, η δικαιοσύνη για κλάματα, τα παραπέρα μην τα ψάχνεις καλύτερα. Ένα δις ευρώ, τα αναδρομικά των δικαστικών, μαζί με την κάλυψη που προσέφερε κι εξακολουθεί να προσφέρει ο υπουργός στον αρχιδικαστή, αποδείχτηκαν τίμημα ικανό για το «big deal» κυβέρνησης-δικαιοσύνης. Κι ο κ. Ρωμύλος από τη μεριά του αχάριστος θα ήταν; Όχι, βέβαια. Γενναιόδωρα το ανταπέδωσε. Με συνοπτικές διαδικασίες απορρίφθηκαν οι αιτήσεις 200.000 συμβασιούχων για μονιμοποίηση, με τους δικαστές να καταθέτουν τηλεφωνικά την «αδέκαστη» κρίση τους, πάγωσε η υπόθεση των υποκλοπών, μπήκε στο αρχείο η υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών κι έγιναν οι απαραίτητες μεθοδεύσεις για την πάση θυσία έκδοση καταδικαστικής απόφασης στην υπόθεση της ΔΕΚΑ, έτσι για να ’χουμε άλλοθι πως κι οι άλλοι πριν από μας τα ίδια και χειρότερα έκαναν.
Έτσι στην πλάκα στήνουν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τινάζουν την παιδεία στον αέρα, ξαναγράφουν την ιστορία στα σχολικά βιβλία και ξεσηκώνουν θύελλες αντιδράσεων, για πλάκα διορίζουν κουμπάρους, γιους, θυγατέρες και λοιπούς συγγενείς, που όμως στα σοβαρά αυτοί κι όχι στην πλάκα εφευρίσκουν τρόπους για μίζες αγοράζοντας με τα λεφτά των ταμείων ομόλογα «δομημένα», χτίζουν βίλες και σηκώνουν συγκροτήματα με μεζονέτες. Κι ύστερα τους ενόχλησε το αιδοίο -ανοιχτή πληγή του πολιτισμού μας- της κ. Στεφανή κι έστειλαν τα όργανα να επιβάλουν τον νόμο της υποκρισίας τους στις αίθουσες της Art-Αθήνα.
«Βρέθηκαν τα χαμένα αρχαία». Πακεταρισμένες στον στάβλο του πρώην βασιλικού κτήματος βρέθηκαν οι μέχρι πρότινος «άφαντες» αρχαιότητες, εικόνες και πίνακες ζωγραφικής που για χρόνια δεν είχαν εντοπιστεί πουθενά. Να κι ένα καλό! Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η επιμονή όλων σας να ψάχνετε παντού για σκάνδαλα, αδιαφάνειες και ρεμούλες. Αφορμές για κριτική και γκρίνια τη στιγμή που όλα είναι τόσο απλά. Κάποιος χριστιανός τις είχε κρύψει επιμελώς για να γλιτώσουν το φευγιό στην αρχή και το ξεπούλημα αργότερα. Εκτός κι αν σκέφτηκε να τους κάνει πλάκα σαν κι αυτή με τις δημοσκοπήσεις που εξακολουθούν να δίνουν το προβάδισμα στη ΝΔ.
Στο κράτος της πλάκας θα μπορούσε να ξεφύγει κανείς; Δεν το νομίζω. Οπότε προς τι η έκπληξη που η κ. Παπαρήγα του ΚΚΕ τα ρίχνει τόσο χοντρά στο ΠΑΣΟΚ επειδή, τάχα μου, υποστηρίζει τον ΛΑΟΣ κι αυτός ετοιμάζεται για τη Βουλή απειλώντας σοβαρά την πιθανή αυτοδυναμία της ΝΔ. Αυτό βέβαια που δεν κατάλαβα είναι γιατί κόπτεται η «συντρόφισσα». Ίσα ίσα που θα ’πρεπε να είναι κι ευχαριστημένη αφού μ’ αυτό τον τρόπο χτυπιέται ο δικομματισμός. Εκτός κι αν, εκτός, λέγω, κι αν της πονά το δοντάκι για την παλιά αγαπημένη του «βρώμικου ’89» που κινδυνεύει.
Απολύτως σοβαρά τώρα. Μπορεί να καταλογίζουμε τα μύρια όσα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, να μην μας αρέσει ο τρόπος που κινείται, εκφράζεται κι ενεργεί, να μην μας αρέσει ο κομπασμός κι η τάση του να υποτιμά τη νοημοσύνη μας, όμως ο άνθρωπος είναι άρρωστος, θέλω να ελπίζω όχι βαριά. Σ’ αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής του δεν μπορούμε παρά να του εκφράσουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας και να του ευχηθούμε να επιστρέψει το συντομότερο δυνατός και υγιής στις επάλξεις που τον έταξε ο Θεός ή η μοίρα.