Ελλάς το μεγαλείο σου!

Αυθαίρετα στη Μακρόνησο, ναρκοπέδιο η Γυάρος, κλειστά τα Πανεπιστήμια, χωματερή στ’ Αρκάδι. Σας εκπλήσσουν όλα αυτά; Κακώς. «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε», όπως λέει κι ο ποιητής.
Το ένα πίσω από το άλλο φυτρώνουν τ’ αυθαίρετα στη Μακρόνησο. Οι βοσκοί κυρίως, σύμφωνα με τις πληροφορίες, φροντίζουν για την καταπάτηση και χτίζουν με την ευκαιρία και κανένα σπιτάκι. Μέσα στα ιστορικά, μαρτυρικά κτίρια, τα πρόβατα και τα γίδια. Κι από κοντά κι οι κυνηγοί που οριοθετούν τον χώρο τους μεταφέροντας κι εγκαταλείποντας εκεί παλιά αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες. Η Γυάρος πάλι έχει μετατραπεί σ’ επικίνδυνο ναρκοπέδιο από τις διάσπαρτες βόμβες, θανατηφόρα κατάλοιπα της αεροπορίας, από την εποχή που το νησί χρησίμευε σαν πεδίο βολής. Κι όσο για τ’ Αρκάδι, το διεθνές σύμβολο εθελοθυσίας, φαντάζει σήμερα σαν η μοναδική λύση ανάγκης όχι απλά για τη λειτουργία, αλλά για τη γιγάντια επέκταση της χωματερής. Κάποιες χλιαρές διαμαρτυρίες του δημάρχου Αρκαδίου έπεσαν και πέφτουν στο κενό, γιατί ’ναι «μικρός το δέμας» κι η φωνή του αδύναμη μπροστά στα τεράστια συμφέροντα που κρύβονται από πίσω. Κράτος της πλάκας; Πολύ επιεικής ακούγεται σήμερα ο χαρακτηρισμός αυτός.
Τα Πανεπιστήμια κλειστά ολόκληρη τη χρονιά. Οι έμποροι της γνώσης, αυτοί που κατέχουν το μονοπώλιο της ανώτατης εκπαίδευσης και διαχειρίζονται τα παχυλά ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι κάθετα αντίθετοι στην τροποποίηση του άρθρου 16 γιατί τα συμφέροντα τους θα θιγούν. Κι είναι έωλα τα επιχειρήματα τους κι ιδιοτελή, και τα δάκρυα τους κροκοδείλια πως, τάχα μου, θα χαθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης και θα παραδοθούν τα Πανεπιστήμια στου κάθε ιδιώτη τη διάθεση, λες και δεν είναι το κράτος αυτό που θα θέσει τους όποιους κανόνες λειτουργίας. «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί». Την ίδια ώρα η κυβέρνησή μας σεμνά και ταπεινά, ξεκοκαλίζει του Μπαϊραχτάρη τα ψητά και διασκεδάζει στα in στέκια του Κολωνακίου κι οι καθηγητάδες του ΠΑΣΟΚ αντιστέκονται κι αυτοί σθεναρά και φτιάχνουν Π16 πρωτοβουλίες.
Διαβάζω αυτές τις μέρες από την Ιστορική Βιβλιοθήκη των Νέων τον βίο και την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Ως γνωστόν ο Ανδρέας εκλήθη το 1961 να οργανώσει το ανεξάρτητο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και να συμβάλλει με τις γνώσεις του στον σχεδιασμό για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Αντιγράφω λοιπόν, «ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ήρθε σε επαφή μαζί του, έχοντας ένα αίτημα. Παρακινούμενος από το ενδιαφέρον του Ζολώτα να εκσυγχρονίσει τις οικονομικές σπουδές στην ανώτατη εκπαίδευση, ζήτησε από τον Παπανδρέου να συντάξει ένα σχέδιο εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης για τον τομέα των Οικονομικών, της Επιχειρηματικής Διαχείρισης και της Δημόσιας Διοίκησης. Ο Παπανδρέου ετοίμασε τις προτάσεις του… Ένα μήνα αργότερα, η εμπιστευτική έκθεσή τους παρουσιάστηκε στην κυβέρνηση Καραμανλή. Ανάμεσα στ’ άλλα εισηγείτο και μια Ανεξάρτητη Οικονομική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εξοργισμένοι καθηγητές της Α.Σ.Ο.Ε, αισθανόμενοι πως τα συμφέροντα τους απειλούνται, διέρρευσαν το περιεχόμενο της έκθεσης στον Τύπο. Ο Παπανδρέου στιγματίστηκε τότε ως ο Αμερικανός που έφθασε στην Ελλάδα για να την διορθώσει». Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Με διαφορά 45 και βάλε ετών, βλέπουμε το ίδιο έργο ανεβασμένο με την ίδια κακή σκηνοθεσία. Κι εμείς, ο απλός λαός, τι κάνουμε;
Εμείς πίνουμε «φραπελιά». Αποψιλώνονται, λέει, τα λιόδεντρα του Λεκανοπεδίου από τους επιτήδειους εμπόρους των ελπίδων μιας κοινωνίας σε παρακμή. Έτσι είναι αυτά. Μια φήμη είναι αρκετή για να μας κάνει να τρέχουμε και να γινόμαστε τα εύκολα θύματα των κάθε λογής επιτηδείων. Από τις ατέλειωτες ουρές μπροστά στην όποια «θαυματουργή εικόνα» μέχρι το νερό του Καματερού. Τώρα ανακαλύφθηκαν ξαφνικά οι ιαματικές ιδιότητες των φύλλων της ελιάς. Αυτά που οι αφελείς πρόγονοί μας τα χρησιμοποιούσαν για να στεφανώσουν τους ολυμπιονίκες, εμείς οι έξυπνοι σύγχρονοι Έλληνες, τα χτυπούμε στο μίξερ και τα πίνουμε. Χωρίς τεκμηρίωση καμιά, χωρίς υπεύθυνη ενημέρωση, πού να βρεθεί άλλωστε, κόσμος και ντουνιάς ξεχύθηκε στα λιόφυτα. Το «έλα και να δεις» γίνεται για το ποιος θα πρωτοπρολάβει. Αδελφός σκοτώνει αδελφό για το αν πρέπει να δοθεί το αμφίβολης αποτελεσματικότητας ζουμί στον καρκινοπαθή αδελφό κι οι ξύπνιοι τα πουλούν ήδη από 12 μέχρι 40 ευρώ το κιλό, την ώρα που το πολύτιμο, αγνό λάδι, πιάνει μετά βίας τα 2,5 ευρώ το κιλό. Ελλάς το μεγαλείο σου!