Τρίτη, Ιουλίου 13, 2010

Περί Αρχών και όχι μόνο

Πως έχουμε κράτος της πλάκας, που εξακολουθεί να πορεύεται λόγω κεκτημένης ταχύτητας μόνο και με κατεύθυνση το άγνωστο, αφού έχουμε αναθέσει τη λειτουργία του στον αυτόματο πιλότο, το είχα καταλάβει από χρόνια. Πως δεν θα αποκτήσουμε όμως ποτέ ένα μοντέρνο και σύγχρονο κράτος, το κατάλαβα δυστυχώς τώρα τελευταία. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα παρατηρήσεις, φίλε μου, και θα έχεις χίλια δίκια. Όμως, πώς να το κάνουμε. Θέλεις επειδή είμαι ρομαντικός, θέλεις επειδή πέσαμε στην ανάγκη της Τρόικας, είχα κάποιες ελπίδες. Είναι και εκείνος ο Πρωθυπουργός που τον βλέπεις τόσο αποφασισμένο και λες, δεν μπορεί, αυτός ο άνθρωπος το έχει πιάσει το νόημα. Και μιας και το έπιασε, κάτι θα καταφέρει.

Πάνω που πας να αναθαρρήσεις ωστόσο, εδώ που τα λέμε δεν είναι και λίγο η ψήφιση του ασφαλιστικού, χραπ, την τρως την ξεγυρισμένη κατραπακιά και ξαναγυρίζεις στα ίσια σου. Θέλεις ένα παράδειγμα; Άκου και θα φρίξεις. Καμιά Αρχή, λέει, και καμιά αρμόδια υπηρεσία δεν γνωρίζει σ’ αυτό τον ρημαδοτόπο πόσους υπαλλήλους έχει αυτή η χώρα. Πόσοι υπηρετούν και πού, αν εργάζονται, πόσα παίρνουν και προπάντων αν δικαιούνται να τα παίρνουν. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τους συνταξιούχους. Έρχεται τώρα η Πολιτεία και σου λέει, θα κάνω απογραφή. Δήλωσέ μου, κύριε, ποιος είσαι, πού υπηρετείς και πόσο πληρώνεσαι, για να μάθω κι εγώ ο περίεργος και να δω τι θα κάνω με την περίπτωσή σου.

Να μπορέσω να στήσω μια ενιαία υπηρεσία πληρωμών. Να ξέρω τι μου γίνεται, βρε αδελφέ, να δω αν έχω να σε πληρώσω και αν δεν φτάνουν, που δεν φτάνουν τα ρημάδια, να δω πού θα βρω δανεικά και αν θα με δανείσουν εντέλει. Με την ευκαιρία, μιας και σκοπεύω να καταργήσω οργανισμούς, να συγχωνεύσω άλλους και να ανακατανείμω το προσωπικό που περισσεύει, δήλωσε μου τα προσόντα σου, να δω πού θα σε βολέψω. Λογικό; Λογικό μού ακούγεται εμένα, όπως και σ’ εσένα, νομίζω. Έχει καμιά σημασία όμως αυτό; Καμία, σου απαντώ μετά πάσης βεβαιότητος, γιατί διαφωνεί η Ανεξάρτητη Αρχή. Ποια Αρχή; Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και μη με ρωτήσεις τώρα τι την πείραξε, γιατί θα βάλω τις φωνές.

Είναι ποτέ δυνατόν, λέει, να σε ρωτά η Πολιτεία αν γνωρίζεις ξένες γλώσσες και ποιες; Αν έχεις τίτλο σπουδών, ποιον και με τι βαθμό; Αν έχεις μεταπτυχιακό, μάστερ ή διδακτορικό και πάνω σε ποιο θέμα; Αν έχεις κάνει επιμόρφωση; Αν έχεις λάβει επαίνους; Αν τιμωρήθηκες ποτέ για πειθαρχικό παράπτωμα, τι είδους ήταν αυτό και με ποια ποινή; Αν επιθυμείς να μεταταγείς σε κάποια άλλη υπηρεσία και ποια; Μα αυτά είναι προσωπικά δεδομένα και πρέπει να παραμείνουν επτασφράγιστο μυστικό. Αφορούν μόνο εσένα και αν το κράτος θέλει να σε αξιολογήσει σωστά, ας καταφύγει σε μέντιουμ. Αρκεί να έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και να εκδίδει νόμιμες αποδείξεις. Και για να έλθει να δέσει το πράγμα, βγήκε και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και συστήνει στα μέλη της να μην συμπληρώσουν την ηλεκτρονική δήλωση. Αλήθεια, τι φοβούνται οι δικαστές μας; Ας σοβαρευτούμε όμως.

Είναι κρίμα μια τόσο σοβαρή προσπάθεια να συναντά τέτοιου είδους εμπόδια. Πιστεύω στον θεσμό των Ανεξάρτητων Αρχών. Τις θεωρώ πολύ σημαντική κατάκτηση, όπως θεωρώ πως και οι ίδιες θα πρέπει να αυτοπροστατευτούν αποφεύγοντας, αν όχι τις σκοπιμότητες, τουλάχιστον τις υπερβολές και αντί για την προστασία του πολίτη να στρέφονται τελικά εναντίον του. Με την ευκαιρία θα ήθελα να θέσω και ένα άλλο ερώτημα. Αλήθεια, ποιον προστατεύει η απαγόρευση της δημοσιοποίησης των στοιχείων όσων παρανομούν; Τον παράνομο ή το κοινωνικό σύνολο;

Πως είμαστε για γέλια, το έχω γράψει κατ’ επανάληψη και αν το ξαναγράφω είναι γιατί κάτι με πιάνει με τα τόσα τρελά που ακούγονται και γίνονται καθημερινά. Τι θέλω να πω; Άκουσε και βγάλε τα συμπεράσματά σου. Πήρε μια σωστή, σωστότατη πρωτοβουλία το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Αποφάσισε επιτέλους να βάλει μια τάξη στην πολεοδομική και χωροταξική αναρχία που επικρατεί στη χώρα. Και πάνω που ήμουν έτοιμος να αρχίσω τα χειροκροτήματα, πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να βρίσει. Πολύ όμως. Άσχημα. Να πει βαριές κουβέντες από εκείνες που χαλούν καρδιές και μένουν για πάντα στη μνήμη.

Γιατί; Γιατί με νομοσχέδιο αναστέλλονται όλες οι οικοδομικές άδειες σε κάπου 12.000 περιοχές, στο σύνολο της επικράτειας σχεδόν, μέχρι να ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες. Πώς; Όπως το ακούσατε. Δεν αναστέλλονται οι άδειες που αφορούν τα όρια των περιοχών, όπου τέλος πάντων υπάρχει φόβος αυθαιρεσιών, αλλά όλες. Δεν φτάνουν τα μέτρα που μας έχουν κάνει να βλέπουμε αστράκια, δεν φτάνει η επιτήρηση, δεν φτάνει η ύφεση, δεν φτάνει που μέτρα για την ανάπτυξη ακούμε και μέτρα δεν βλέπουμε, ήλθε και αυτό. Α, αφήνει ανοικτό και ένα τόσοδα παραθυράκι. Αυτό της ένστασης. Εσείς όμως, οι υποψιασμένοι, ξέρετε τι σημαίνει αυτό. Κάποιος θα πρέπει να γνωματεύσει, κάποιος να αποφασίσει, κάποιος να υπογράψει. Έτσι όμως δεν διαιωνίζουμε το πρόβλημα της διαφθοράς και της αδιαφάνειας; Έναν παπά, βρε παιδιά. Γρήγορα έναν παπά, να κάνει ένα τρισάγιο, να διαβάσει μια ευχή, να κάνει κάτι τέλος πάντων, γιατί έτσι όπως πηγαίνουμε, μας βλέπω κατευθείαν για το τρελάδικο.

Επικίνδυνα πανίσχυρες μειοψηφίες

Είπα παπά και θυμήθηκα την περίεργη τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα τα τελευταία χρόνια. Πόσο εύκολα γκρεμίζονται ιδέες, αξίες, σύμβολα. Για τόλμησε να βγεις για παράδειγμα να υποστηρίξεις τα εθνικά δίκαια, τις ιστορικές μνήμες, τις επετείους και τα σύμβολα. Για βγες, αν σου βαστά, να μιλήσεις για τον ελληνισμό που δοκιμάζεται, τον θεσμό της οικογένειας που κλονίζεται, τα ιερά και τα όσια και γιατί όχι και την Εκκλησία; Θα βγουν οι τάχαμου προοδευτικοί και θα σου προσάψουν τα μύρια όσα.

Θα σου φορτώσουν πως διαπνέεσαι από τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, ξέρεις τώρα, Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, άρα είσαι Ελληναράς, νοσταλγός της Χούντας, ακροδεξιός και φασίστας. Ίδιος συνειρμός δηλαδή με αυτόν του γνωστού ανέκδοτου. «Έχεις ενυδρείο; Άρα σου αρέσει η θάλασσα, τα ψάρια, οι όμορφες ακρογιαλιές, τα σπορ, το κολύμπι, οι ταβέρνες και τα μπαράκια, οι γκόμενες. Άρα, φίλε μου, είσαι άντρας. Δεν έχεις ενυδρείο; Είσαι αδελφάρα του κερατά». Εκεί καταντήσαμε. Να μην μπορούμε να κατακρίνουμε τον αληταρά που πατά κάτω, βεβηλώνει και σκίζει τη σημαία, για να μην μας κολλήσουν τη ρετσινιά.

Οι Έλληνες σε ποσοστό πάνω από 90% είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι. Πηγαίνουμε πότε πότε στην εκκλησία, κάνουμε τον σταυρό μας και στην πρώτη δυσκολία φωνάζουμε «βοήθα Παναγιά». Και όμως. Αρκεί μία προσφυγή ενός αλλόθρησκου ή ενός, κατά δήλωσή του, άθεου, για να βγει μια δικαστική απόφαση που επιβάλλει την απομάκρυνση των εικόνων από τα δημόσια κτίρια, την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου και πάει λέγοντας, επειδή τάχαμου αισθάνεται πως προσβάλλονται ή περιορίζονται τα δικαιώματά του. Και των πολλών, ερωτώ εγώ; Τι σόι δημοκρατία έχουμε όταν οι ελάχιστοι έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους πολλούς;

Μην πάτε μακριά. Το 2006, αν δεν κάνω λάθος, έγινε μια περίεργη μάζωξη στη Θεσσαλονίκη. Από αυτές που κάποιοι ανεγκέφαλοι στήνουν κατά καιρούς, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν πως υπάρχει τάχα Μακεδονική Μειονότητα στη Βόρεια Ελλάδα που καταπιέζεται. Παρόντες, κατά δήλωσή τους, Σλαβόφωνοι, Οθωμανοί, Ελληνόφωνοι, Άεθνοι, Άθεοι και Απάτριδες. Ομιλητές, εκτός του γνωστού και μη εξαιρετέου «Ουράνιου Τόξου», ο πολύς κ.Τρεμόπουλος των Οικολόγων Πράσινων, που έκανε τις γνωστές ανθελληνικές δηλώσεις, και κάποιος Γιάννης Κωνσταντίνου, που δήλωσε ελληνόφωνος κεντροαριστερός δικηγόρος. Ε, αυτόν τον ελληνόφωνο βρήκε η κυβέρνησή μας να διορίσει Πρόεδρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Συγχαρητήρια, παιδιά!

Μην το ψάχνεις, φίλε μου. Σήμερα αν δεν δηλώσεις διαφορετικός δεν βλέπεις Θεού πρόσωπο. Κι ας είσαι αυτός που καλείσαι να σηκώσεις στις πλάτες σου το βάρος της ανάταξης της ελληνικής οικονομίας. Θα μπορούσε, αν υπήρχε βούληση, να εξοικονομήσει πολύ εύκολα η κυβέρνηση αρκετές δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες δισεκατομμύρια, αν αποφάσιζε να παραχωρήσει για αξιοποίηση το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Από τα 40,000 στρέμματα θα μπορούσε να κρατήσει για παράδειγμα τα 10,000 για πάρκα, πράσινο και άλλες κοινόχρηστες χρήσεις και να παραχωρήσει τα υπόλοιπα. Το ίδιο ισχύει και για τον χώρο του Παλαιού Ιπποδρόμου, το Φαληρικό Δέλτα κλπ. Τολμά; Που θα ξεσηκωθούν τα κόμματα της αριστεράς, οι οικολόγοι, οι περιβαλλοντολόγοι και οι πάσης φύσεως οργανώσεις που ασχολούνται από την προστασία της φωλιάς του κότσυφα, μέχρι τον χώρο που γεννούν οι γλάροι. Όχι πως δεν έχουν τη σημασία τους όλα αυτά, αλλά έλεος. Εντωμεταξύ εσύ, ταπεινέ και ανήμπορε της σιωπηλής πλειοψηφίας, σκάσε και πλήρωνε!

Ασυλίες

Θα μου πεις, εδώ γίνεται της κακομοίρας, αυτά σε πείραξαν; Εδώ έχουν δημιουργηθεί ανεξάρτητα βουλεβάρτα, άβατα, ιδιόμορφες ασυλίες, ιδιωτικοί στρατοί και εσύ κάθεσαι και ασχολείσαι με λεπτομέρειες; Εδώ υπάρχει κόμμα που δηλώνει ευθαρσώς πως δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα, πως δεν δέχεται κανένα έλεγχο στα οικονομικά του, πως έχει το δικαίωμα να κλείνει λιμάνια, να επιτρέπει ή να απαγορεύει την επιβίβαση ή την αποβίβαση των επιβατών, να καταλαμβάνει αρχαιολογικούς χώρους και να κάνει του κεφαλιού του χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα και εσύ μου τσαμπουνάς για δικαιώματα και δημοκρατίες; Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, δηλαδή. Παράλογο; που λέει και ο Λαζόπουλος. Μάλλον.

Όταν το κράτος αφήνει κενά, φυσικό επακόλουθο είναι να βρεθεί κάποιος να το καλύψει. Όταν αυτοπεριορίζεται, όλο και κάποια τσιτάτα θα εμφανιστούν. Είμαστε σοβαροί ή έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα; Όταν εκλέχτηκε αυτή η κυβέρνηση, με τεράστια διαφορά σημειωτέον, βρήκε το ΠΑΜΕ στα λιμάνια ενάντια στην Cosco. Ποια ήταν η αντίδρασή της; Σε εποχές δραματικές, την ώρα που η χώρα όδευε ολοταχώς για χρεοκοπία, χρυσοπλήρωσε τους λιμενεργάτες για να δεήσουν να λύσουν την απεργία. Όταν το ΠΑΜΕ έκανε τα αίσχη στα λιμάνια, με αφορμή τη σχεδιαζόμενη άρση του καμποτάζ, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του δικαστικές αποφάσεις, τι έκανε πάλι; Αντί να το άρει αμέσως χωρίς όρους και προϋποθέσεις, τους επιβράβευσε στην ουσία φέρνοντας ένα χιλιομπερδεμένο και πολυδαίδαλο νομοσχέδιο που άμα βρεις άκρη, τηλεφώνησέ μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου