Πάμε βόλτα…800 μέτρα

Μια βόλτα ήθελα να πάμε στη λιακάδα σήμερα. Να ξεμουδιάσουμε λίγο από το σφίξιμο και το καθισιό, ν’ αφήσουμε πίσω κλεισούρες και στενάχωρα γραφεία και να βγούμε έξω, στην άνοιξη, που δειλά έσκασε μύτη. Τι δειλά, δηλαδή, που εδώ μόλις βγει ο ήλιος αλλάζουν τα πάντα στη στιγμή. Φεύγει το μουντό και χάνεται, εξαφανίζεται η υγρασία κι ένα φως εκτυφλωτικό απλώνεται με ορμή στη διάφανη ατμόσφαιρα, μέχρι πέρα.

Δεν ξέρω τι λένε οι επιστήμονες ούτε αν θα επιβεβαιωθούν και πότε αυτοί που θέλουν την Κρήτη μαζί με άλλες περιοχές του πλανήτη να ερημοποιείται με τις κλιματικές αλλαγές. Μέχρι τότε όμως εμείς εδώ δεν πρέπει να ’χουμε παράπονο κανένα. Έτσι κι αλλιώς βαρύ χειμώνα και τσουχτερό κρύο μόνο από την τηλεόραση βλέπουμε κι οι μέρες που δεν έχουν έστω και λίγη ηλιοφάνεια είναι ελάχιστες. Με το που μπήκε όμως ο Μάρτης μύρισε άνοιξη κι η φύση ευωδιάζει. Κι όμως εκεί έξω κυριαρχεί μια παράνοια που αποπροσανατολίζει τη σκέψη και με τρομάζει. Η οικονομική κρίση που όλο φουντώνει, βόμβες που σκάνε, άλλες, γιγάντιες, που από σύμπτωση και μόνο δεν εκρήγνυνται, τρομοκρατικές ενέργειες, επαναστατικές οργανώσεις που διαγκωνίζονται ποια θα κάνει πρώτη γνωστή την παρουσία της, κλοπές, ληστείες κι ένα κράτος της πλάκας ανίκανο ν’ αντιδράσει και που, ράθυμο και νωθρό, περιμένει απλά τον χρόνο να κυλήσει κι όπου το βγάλει.

Προτού προλάβουμε να συνέλθουμε από την εντυπωσιακή όντως απόδραση του Παλαιοκώστα από τις φυλακές Κορυδαλλού και το αλαλούμ που ακολούθησε, κι άλλες ειδήσεις εξίσου ανησυχητικές, ήρθαν να μας αναστατώσουν. Ένας αστυνομικός έπεσε νεκρός στην προσπάθειά του να συλλάβει ένα ληστή και μια νεαρή υπάλληλος σκοτώθηκε στο μαγαζί που εργαζόταν κατά τη διάρκεια ληστείας. Στη Γερμανία πάλι ένα παιδί 17 χρονών με ταραγμένο ίσως μυαλό εισέβαλε οπλισμένο στο σχολείο που πήγαινε μέχρι πριν λίγο και το αιματοκύλησε. 16 νεκροί μαθητές και καθηγητές μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας χωρίς να υπάρχει λόγος και αιτία, φανερή τουλάχιστον.

Πίσω στα δικά μας πάλι. 30-40 νεαροί, λέει, μαζεύτηκαν μέρα μεσημέρι στη Δεξαμενή (στο Κολωνάκι για όσους δεν γνωρίζουν) έβαλαν τις κουκούλες τους, πήραν τσεκούρια, λοστούς και βαριοπούλες και ξαμολήθηκαν στους δρόμους. Τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα δέχτηκαν τη μανία τους. Κι αφού τα ’καναν γης μαδιάμ χάθηκαν ανενόχλητοι στην ασφάλεια του ασύλου της Νομικής. Οι καταστηματάρχες κι οι ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων την πλήρωσαν πάλι. Μαζί με το αίσθημα ασφάλειας και τη δημόσια εικόνα της χώρας που δέχτηκε ένα ακόμη πλήγμα με το κράτος να καταρρέει από ένα ελικόπτερο τη μια φορά και 30-40 κουκουλοφόρους την άλλη. Γι’ αυτό σας είπα πως ήθελα να πάμε βόλτα σήμερα. Για ν’ ανασάνουμε λίγο και να χωνέψουμε καλύτερα στην ανθισμένη φύση τις εντολές του Αρχηγείου της Αστυνομίας προς τους αστυνομικούς που βρέθηκαν στην περιοχή: «Αφήστε τους να εκτονωθούν…», «Αυτοπροστατευτείτε…». Τώρα εμάς ποιος θα μας προστατέψει, αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.

Είναι όμορφο το Ρεθυμνάκι μας. Ακόμη κι έτσι όπως το κατάντησαν, όμορφο είναι. Με τους κήπους και τις αυλές του να καθαρίζονται και τα ξενοδοχεία να συντηρούνται και να ευπρεπίζονται αναμένοντας μια αβέβαιη τουριστική περίοδο. Με το καράβι που του έβαλαν να πιάνει Κύθηρα κι Αντικήθυρα προτού να φτάσει -Κύριος οίδε πότε- στον Πειραιά και τον Αλαβάνο να κάνει επερώτηση στη Βουλή για τα 800 μέτρα. Το μάθατε βέβαια αυτό! Έβαλαν τον άνθρωπο να κάνει επερώτηση όχι για να λυθεί το πρόβλημα, αλλά για να μείνει έτσι όπως είναι. Σε μια μόνιμη εκκρεμότητα. Με τους οικισμούς έρημους και ρημαγμένους, μισοτελειωμένα τα κτίρια και ιδιοκτήτες, επιχειρηματίες και εργαζόμενους στα όρια της απόγνωσης. Να μείνει η κατάσταση ως έχει και το Ρέθυμνο μισοπεθαμένο, γονατισμένο για τα καλά, για να μη μπορέσει εύκολα να σηκώσει κεφάλι ξανά.

Ποιοι να τον έβαλαν, άραγε; Ποιοι τον παρέσυραν και τι επιδιώκουν τελικά; Μάλλον το ίδιο που ζήτησε κι ο χωρικός από τον Χριστό. Σίγουρα το ξέρετε το ανέκδοτο. Κατέβηκε, λέει, ο Χριστός μια φορά στη Γη. Όχι τότε που τον σταύρωσαν. Μετά, εν τη δόξει. Περιοδεία έκανε «στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του». Επισκέφθηκε χώρες και χώρες κι είδε κόσμο πολύ προτού να φτάσει σ’ ένα χωριό του Ρεθύμνου. Εκεί στάθηκε και παρακολουθούσε έναν δύστυχο που παιδευόταν στα χωράφια. Ο ιδρώτας έτρεχε πάνω του ποτάμι και στο σπίτι τον περίμεναν ένα τσούρμο παιδιά πεινασμένα. Τον ψυχοπόνεσε τον φουκαρά ο Χριστός. Του παρουσιάστηκε λοιπόν και τον ρώτησε τι θα ήθελε να του κάνει για να τον ανακουφίσει. Έμεινε για λίγο σκεφτικός αυτός κι αμέσως «Δε θέλω πράμα, Χριστέ μου, να ’σαι καλά. Αλλά για στάσου, έχει ο γείτονάς μου ένα καλό γάιδαρο, κάνε τον να ψοφήσει». Τέτοιοι είμαστε δυστυχώς.

Έβγαλε το ΠΑΣΟΚ το 1987 ένα νόμο, διάταγμα, κάτι τέτοιο, δεν είμαι δα και ειδικός, που έδινε τη δυνατότητα στους στάσιμους οικισμούς ν’ αναπτυχθούν αφού όριζε ότι σε ακτίνα 800 μέτρων θα ίσχυαν οι εντός οικισμού όροι δόμησης. Έγιναν οι διαδικασίες και πήραν ν’ αναπτύσσονται οι οικισμοί. Μαζί τους κι ο νομός που ζωντάνεψε ξαφνικά, κινήθηκε η αγορά, άνοιξαν οι δουλειές κι έφαγε ένα σωρό κόσμος κάτι παραπάνω από ένα κομμάτι ψωμί. Φαίνεται όμως πως σε κάποιους δεν άρεσε αυτό κι άρχισαν να σκαλίζουν. Κι όπως λέει ο σοφός μας λαός «ξύσε ξύσε η αίγα, έβαλε μοναχή της το κέρατό της στον… πισινό της».

Ρώτησε, ξαναρώτησε, βγήκε πως υπήρχαν κάποιες παραλείψεις. Δεν είχαν δημοσιευτεί, λέει, τα σχεδιαγράμματα και κάτι τέτοια. Κάποιες τυπικότητες, ενπάση περιπτώσει. Έστειλε και έγγραφα το υπουργείο και διαβεβαίωνε πως δεν τίθεται θέμα νομιμότητας, όριζε μάλιστα και τη διαδικασία που θα έπρεπε να ακολουθηθεί για να λυθεί το πρόβλημα. Όμως κάποιοι κώφευσαν, για δικούς τους προφανώς λόγους, φροντίζοντας παράλληλα να μεγεθυνθεί το πρόβλημα μέχρι που τα κατάφεραν τελικά. Και τώρα που διαφαίνεται μια κάποια λύση κάνουν πάλι τ’ αδύνατα δυνατά για να την παρεμποδίσουν. Και μη μας αντιτείνουν πως κόπτονται για περιβάλλον, πολεοδομήσεις και πράσινα άλογα, γιατί κι εκεί που έγιναν (Μπαλί, Πάνορμο, Αγ. Γαλήνη) πάλι πολεμήθηκαν αφού ακόμη και γι’ αυτές έγιναν προσπάθειες να παρουσιαστούν προβληματικές. Βέβαια είναι και κάτι άλλο. Η αγορά των ακινήτων, ας πούμε, που με την ζώνη των 800 μέτρων ξέφυγε από τα στενά όρια του ιστού της πόλεως και δεν ελέγχεται εύκολα. Λέτε να έχει τη σημασία του αυτό; Εγώ πάντως δεν το πιστεύω.