Τετάρτη, Δεκεμβρίου 10, 2008

Στρουθοκάμηλος

Το βάζει στα πόδια μόλις αισθανθεί κίνδυνο αυτό το ζωντανό. Και πάει βολίδα. Τύφλα να ’χει ο Κεντέρης τότε που ήταν στα πάνω του. Τέτοιο ένα πράγμα! Όταν η κατάσταση σκουρύνει όμως και αντιληφθεί πως δεν μπορεί να ξεφύγει, τότε χώνει το κεφάλι του στην άμμο. «Όχι κορόιδο είμαι να κάθομαι να βλέπω», θα σκέφτεται στα σίγουρα. Κι όσο αυτό δεν βλέπει, θεωρεί πως το ίδιο κάνουν κι οι άλλοι μέχρι να το τσακώσουν.
Έγραψα προ ημερών ένα άρθρο με τίτλο «Είπατε τω βασιλεί». Ανέλυα εκεί πόσο επίκαιρος είναι σήμερα ο αρχαίος χρησμός και πώς οι δημοσκοπήσεις στέλνουν στον βασιλιά μήνυμα πως το παραμύθι τέλειωσε για χίλιους και δύο λόγους. Ενόχλησε το άρθρο μου αυτό. Πράγμα που σημαίνει πως ήταν καίριο και εύστοχο. Ίσως και να πόνεσε κάποιους. Έτσι κάποιος πολιτικός επιστήμονας, κατά δήλωσή του, που θεώρησε τον εαυτό του αυτόκλητο (;) υπερασπιστή του κυβερνητικού έργου, βγήκε λάβρος εναντίον μου καταλογίζοντάς μου τα μύρια όσα.
Καταρχήν θα σ’ ευχαριστήσω, φίλε μου, για τη σημασία που έδωσες στο άρθρο μου και για τον κόπο που μπήκες να μου απαντήσεις. Δεν θα σχολιάσω βέβαια τις προσωπικές κατηγορίες εναντίον μου γιατί θεωρώ πως δεν αξίζει τον κόπο. Μπορώ να σε καθησυχάσω ωστόσο διαβεβαιώνοντάς σε πως δεν με ενδιαφέρουν ούτε υποψηφιότητες, ούτε άλλου είδους καρέκλες. Ποτέ στη ζωή μου δεν μ’ ενδιέφεραν. Άλλωστε ο βίος μου το αποδεικνύει. Αυτοδημιούργητος είμαι, φίλε μου, άρα και Αυτεξούσιος με το άλφα κεφαλαίο. Το Ρέθυμνο είναι μικρό και γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Κι όταν το ΠΑΣΟΚ αλώθηκε εκ των έσω από τους εκσυγχρονιστές και τον Σημίτη, που οδήγησε τη χώρα στις αγκάλες της Δεξιάς, είχα το θάρρος να διαχωρίσω τη θέση μου και να ενταχθώ στο ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα. Του «γιου του αγωγιάτη», όπως αναφέρεις, ίσως για να συμψηφίσεις τον «γιο του ταχυδρόμου». Μόνο που τον Τσοβόλα, αγαπητέ μου φίλε, δεν τόλμησε ποτέ να τον κατηγορήσει κανείς ούτε για ατασθαλίες, ούτε για οικονομικά σκάνδαλα. Δεν πλούτισε από την πολιτική, δεν απόκτησε κότερα και βίλες με πισίνες και δεν έκανε κόλλυβα την Ελλάδα να τη μοιράσει στους παπάδες.
Ακόμη και το «Τσοβόλα δώστα όλα», που κάνατε σημαία, γνωρίζεις πολύ καλά πως ήταν εντολή του Ανδρέα στον τότε υπουργό του να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες και να δώσει ψωμί στον λαό. Γιατί ο Ανδρέας, εκτός των άλλων, είχε και κοινωνική ευαισθησία.
«Για την υπόθεση Βατοπεδίου έχουμε πολιτικές ευθύνες», δήλωσε ο Μεϊμαράκης. «Ας ξυπνήσουν, αλλιώς ας φύγουν όσοι τυχόν βλέπουν ακόμη την κοινωνία πίσω από τα φιμέ τζάμια των λιμουζίνων τους», κραυγάζει ο Πουπάκης, ο αρχισυνδικαλιστής της ΔΑΚΕ. Και συνεχίζει, «με προκλητικούς μαμμωνάδες, Αθανασόπουλους, Αράπογλου και λοιπούς τραπεζίτες, γκόλντεν μπόις, πλατινένιους μάνατζερ και γιάπηδες των κολάρων, δεν αντιμετωπίζεται η κρίση». Οι δικοί σας τα λένε αυτά, αγαπητέ μου φίλε, και σίγουρα αυτοί κάτι παραπάνω θα γνωρίζουν. Στον Τατούλη, τον Πολύζο και τον Δαϊλάκη, που τη μια μέρα τον διαγράφατε και την επομένη τον εκλιπαρούσατε να επιστρέψει γιατί δεν έβγαιναν τα κουκιά, σε παραπέμπω. Στον Ρεγκούζα των τελωνείων, στον Τσιτουρίδη των ομολόγων, στον Μαγγίνα των αναψυκτηρίων, στον Βουλγαράκη και τον Ρουσόπουλο του Βατοπεδίου. Μόνο που ο τελευταίος αποτελούσε την ομιλούσα πηγή του βασιλιά και τώρα πάει…, στέρεψε.
Στο θέμα μας τώρα. Το παραμύθι τέλειωσε για χίλιους δυο λόγους λένε τα σημάδια. Κι αν θα παραλείψω σήμερα τους χίλιους, είναι για λόγους οικονομίας και μόνο. Τους άλλους δύο θα τους επαναλάβω όμως.
Του Έλληνα, φίλε μου, κάνε του ό,τι θέλεις. Υποσχέσου του, φούσκωσέ του τα μυαλά, φανάτισέ τον, δεν πρόκειται να σου κρατήσει κακία. Άλλωστε το παραμύθι το τραβάει η ψυχούλα του. Από αρχαιοτάτων χρόνων το τραβούσε. Τούτη η φυλή, το έθνος τούτο, πάνω στο παραμύθι στηρίχτηκε. Μ’ αυτό πέρασε τη σκλαβιά και μ’ αυτό μεγαλούργησε. Στο συμφέρον μην τον ρίξεις μόνο τον Έλληνα και μην του θίξεις το φιλότιμο, γιατί αγριεύει. Γίνεται κακός τότε, εκδικητικός, και αντιδρά σπασμωδικά. Κι αυτά ο ράθυμος βασιλιάς δεν τα σεβάστηκε. Κλεισμένος στο Κυβερνητικό Μέγαρο ή απομονωμένος στη γαλήνη της Ραφήνας, άφησε το καράβι ακυβέρνητο και τους υπουργούς και τους υποτακτικούς τους ασύδοτους ν’ αλωνίζουν. Αλλά αυτοί αποδείχτηκαν άπληστοι. Έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν και μέσα στης κραιπάλης τους την παραζάλη είπαν να τα ’χουν καλά και με τον Θεό. Και σαν καταλληλότερο αντιπρόσωπό του βρήκαν έναν διαβολοκαλόγερο, τον Εφραίμ, που κόντεψε να πάρει και τα σώβρακα του ήδη ξεζουμισμένου λαουτζίκου.
Δώσε, του λέει ο Αλογοσκούφης, δώσε οι Οργανισμοί, κι οι δήμαρχοι ακόμη του λένε δώσε. Μόνο που δεν έχει πια να δώσει άλλα. Άφησε που ξύπνησε και το φιλότιμο μέσα του. «Ρε συ, αυτοί θα μας φάνε ζωντανούς», άρχισε να μουρμουρίζει δειλά ο ένας στον άλλο. Στο πρώτο σκάνδαλο ξαφνιάστηκαν, στο δεύτερο μούδιασαν, στο τρίτο πια είχαν συνηθίσει. Μόνο που η ιστορία με το Βατοπέδι ήταν διαφορετική. Πολλά τα λεφτά κι η πρόκληση ακόμη πιο μεγάλη. Με κεντρικό σχεδιασμό και άψογη εκτέλεση. Με υπουργούς, τέως και εν ενεργεία, μπλεγμένους. Με Νομικά Συμβούλια, Δημόσιους Εκτιμητές, δικηγόρους, συμβολαιογράφους και την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου σε ρόλο κατακτημένου Οργανισμού που τα παραδίδει όλα αμαχητί.
Μαθεύτηκε η ιστορία. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Την πήραν τα κανάλια και την έκαναν σήριαλ. Από το πρωί μέχρι το βράδυ άκουγαν έκπληκτοι οι υποτελείς αυτού του τόπου για λίμνες, παραλίμνιες εκτάσεις, οικόπεδα, μεζονέτες. Χώρια τα Ολυμπιακά Ακίνητα, τα δάση κι οι αρχαιολογικοί χώροι. Όλα με φιρμάνια και χρυσόβουλα αποκτημένα. Απ’ όλα είχε ο μπαχτσές. Από χορεύτριες οριεντάλ μέχρι απειλές, εκβιασμούς και χρήμα, μπόλικο χρήμα σε υπόγειες διαδρομές. Συθέμελα σείστηκε το σαθρό σύστημα που είχαν εγκαταστήσει με τις αποκαλύψεις αυτές. Το «σεμνά και ταπεινά» δεν περνούσε πια κι οι Ηρακλειδείς του στέμματος αποδείχτηκαν τζάμπα μάγκες που πάνω στην ανάγκη το έπαιζαν αγνές παρθένες.
Άργησε να το πάρει είδηση ο αλαζόνας βασιλιάς. Για την ακρίβεια κάτι πήγε να καταλάβει όταν είδε την αυλή του να κινδυνεύει. Καθυστερημένα αντέδρασε και προσπάθησε να τα μαζέψει. Έδιωξε για τα μάτια του κόσμου κάνα δυο υπουργούς, έστησε και μια Εξεταστική όχι για να ερευνήσει αλλά για να κουκουλώσει. Μόνο που στην Εξεταστική μετείχαν και κάτι κακά παιδιά που έκαναν φύλλο και φτερό όποιο δυστυχή μάρτυρα έπεφτε στα χέρια τους. Εκεί να έβλεπες ρεζιλίκι. Νομικοί Σύμβουλοι κατά Υπουργών. Υπουργοί κατά Συμβούλων. Τωρινοί κόντρα στους πρώην και πρώην κατά πάντων. Τι να σου κάνει κι ο Αρχιεισαγγελέας! Άνθρωπος είναι κι αυτός και πού να τα προλάβει όλα. Εντάξει. Μίλησε για παραπλανημένους υπουργούς, με το ζόρι έστειλε τη δικογραφία στη Βουλή, μπλόκαρε και την όποια δικαστική συνδρομή, το αποτέλεσμα ωστόσο ήταν φτωχό, απογοητευτικό.
119 μάρτυρες πέρασαν. Άλλοι εμφανίστηκαν σεμνοί, άλλοι έβγαλαν τα σώψυχά τους κι άλλοι, όπως ο Ρουσόπουλος κι ο Ψωμιάδης, το έριξαν στην τρελή. Πέρασε η προθεσμία που είχαν τάξει και κατέβασε άρον –άρον τα ρολά η Εξεταστική. Τα δύσκολα όμως αρχίζουν τώρα. Θα τολμήσουν να επιρρίψουν ευθύνες; Που η αναγνώριση ευθυνών σημαίνει Προανακριτική κι ο Πρωθυπουργός έχει μόνο 151 βουλευτές και δεν αντέχει να πάθει κανένα χουνέρι. Θα τα κουκουλώσουν; Και πώς; Που τους κράζουν κι οι δικοί τους ακόμη. Θα τα ρίξουν όλα στο ΠΑΣΟΚ; Στον Δρυ, ας πούμε, και τον Φωτιάδη; Κι οι άλλοι; Αυτοί που υπόγραφαν και παραχωρούσαν, υπόγραφαν και χάριζαν, υπόγραφαν κι αντάλλασσαν; Θα τη βγάλουν καθαρή; Θα ρισκάρουν να πουν άντε να τη βγάλουμε κουτσά στραβά μέχρι τον Ιούνιο που παραγράφονται τα αδικήματα κι ύστερα ποιος μας πιάνει;
Αυτά βλέπει ο λαός κι έχει σαλτάρει. Βλέπει και την ακρίβεια, χρονιάρες μέρες, νιώθει και την τσέπη του πανί με πανί κι όπου ανταμώσει δημοσκόπο του δίνει και καταλαβαίνει. Κι ο βαριεστημένος Πρωθυπουργός, σαν τη στρουθοκάμηλο, χώνει το κεφάλι του στην άμμο για να μην βλέπει και να μην ακούει. Εδώ το ερώτημα που προβάλλει είναι αμείλικτο. Πραγματικά αγνοεί τον κίνδυνο ή μας δουλεύει χοντρά και κάνει και τον χουβαρντά από πάνω με το επίδομα θέρμανσης; Με 100 ευρώ στους οικονομικά αδύνατους κι ένα ψευτοεπίδομα στους άνεργους θεωρεί πως θα κατασιγάσει τις αντιδράσεις και πάλι; Είναι ποτέ δυνατόν; Εδώ καίγεται η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, 300-400 κουκουλοφόροι τα ’καναν ρημαδιό στην Αθήνα και την κρίσιμη ώρα ο ισχυρός Πρωθυπουργός αποδείχτηκε στρουθοκάμηλος φοβισμένη.
Πάνω από 5 μονάδες βρίσκεται μπροστά το ΠΑΣΟΚ, λένε οι μετρήσεις. Μόνο που πρέπει να σοβαρευτούν κι αυτοί. Ν’ αφήσουν τα τρελά και ν’ αφουγκραστούν τον πόνο του κοσμάκη. Και προπάντων να μην ξεχνούν πως τα καμώματα του Σημίτη ήταν αυτά που μας φόρτωσαν τον Καραμανλή.
Είπα παραπάνω για χρονιάρες μέρες και θυμήθηκα πως πάει, πέρασαν και τα Νικολοβάρβαρα σεμνά και ταπεινά. Στην κυριολεξία αυτό. Πού τα παλιά γλέντια στα χωριά, οι παρέες από σπίτι σε σπίτι, τα χωρατά και τα φτωχά κεράσματα. Από την παραμονή του Άι Νικόλα άρχιζε τις ετοιμασίες η μάνα μου. Να κοσκινίσει τ’ αλεύρι, να καβουρντίσει το σησάμι κι ύστερα να στέσει στο τζάκι το τηγάνι για τους λουκουμάδες και τα ξεροτήγανα. Κι ύστερα να τα σοροπιάσει και να βάλει από πάνω το σησάμι και μπόλικη κανέλα. Μοσχομύριζε το σπίτι, ξερογλειφόμασταν εμείς, μα τη βολεύαμε με ένα δυο κομματάκια γιατί έπρεπε να μείνουν γεμάτες οι πιατέλες για τα κεράσματα της επόμενης μέρας.
Πέρασαν τα Νικολοβάρβαρα και πήραμε ν’ ανηφορίζουμε σιγά-σιγά για τα Χριστούγεννα. Ήδη έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους κάτι δεντράκια φωτεινά, διάκοσμοι και γιρλάντες. Στολίζουν τις βιτρίνες τους τα μαγαζιά και φορτώνουν τους πάγκους με κάθε λογίς καλούδια. Μόνο που για πολλούς απαγορεύονται κι αυτά. Φάτε μάτια ψάρια, δηλαδή, γιατί ό,τι εύγευστο, ό,τι όμορφο και καλό μάς το απαγορεύουν οι γιατροί κι οι παπάδες. Μη φάμε, μην πιούμε, μην γλεντήσουμε, γιατί μας περιμένουν εμφράγματα κι εγκεφαλικά και μας αναμένουν ορθάνοικτες οι πύλες της κόλασης. Πρέπει να χαρούμε όμως. Να φροντίσουμε να περάσουμε καλά με υγεία και ευτυχία. Κι επιτέλους, λίγη λογική δεν βλάπτει. Μακριά από φασαρίες, παιδιά, καταστροφές και προπάντων από άδικους και παράλογους σκοτωμούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου