Πέμπτη, Νοεμβρίου 29, 2007

Και όμως συμβαίνει

Να μη διαβάζουν δεν μπορεί, να μη βλέπουν, να μη συναισθάνονται την αγωνία του φτωχού, δε γίνεται. Όλα τ’ ακούνε κι όλα τα καταλαβαίνουν, πιστεύω, απλά δε νοιάζονται για κανέναν και για τίποτα. Και πάντα έχουν τη λύση έτοιμη κι ακολουθούν την ίδια συνταγή. Νέοι φόροι, τέλη, αυξήσεις τιμολογίων, όλα στην πλάτη του κοσμάκη, του έρημου και σκοτεινού. Δυόμισι μήνες μετά τις εκλογές κι η κυβέρνηση των «μεταρρυθμίσεων» μας έχει κιόλας έτοιμο τον πρωτοχρονιάτικο μποναμά. Φόροι στην ακίνητη περιουσία, η ΔΕΗ να μας απειλεί με ανατιμήσεις μαμούθ και στο βάθος να καραδοκεί μια αύξηση του ΦΠΑ τόοοση, με το συμπάθιο. Άσε το ασφαλιστικό που στη σκέψη του και μόνο ανατριχιάζω. Περικοπή στις παροχές, κατάργηση δικαιωμάτων, σύνταξη σαν θα ’χουμε σαλπάρει για τόπο χλοερό «ένθα ουκ έστιν πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος», που λένε κι οι παπάδες. Αυτό έχουν ενστερνιστεί εκεί απάνω και μας οδηγούν στο ερώτημα, «αξίζει, άραγε, να νοιαζόμαστε για τα επίγεια αφού στον άλλο κόσμο θ’ απολαμβάνουμε του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά μαζεμένα;»
Διάλογος για το ασφαλιστικό; Αυτό πια κατάντησε το πιο σύντομο επίκαιρο ανέκδοτο. Διάλογος με ποιον και γιατί; Μ’ ένα κράτος ανέντιμο κι αφερέγγυο, δυστυχώς, που το μόνο που το απασχολεί είναι το τι θα εισπράξει και τι θα μας στερήσει. Που πρώτα υπογράφει συμφωνίες κι εγγυάται υποκριτικά τριμερείς χρηματοδοτήσεις, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τηρήσει, κι ύστερα διορίζει διοικήσεις στα ταμεία για να διαχειρίζονται τα όποια αποθεματικά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κι ο λύκος φυλάει τα πρόβατα. Αλήθεια, τι απόγινε μ’ εκείνα τα περιβόητα δομημένα ομόλογα; Το «φέρτε πίσω τα λεφτά» του καλοκαιριού, τι έγινε; Ό,τι γίνεται κάθε φορά. Μόλις κάτι άλλο παρουσιαστεί, τρώει το σκοτάδι το προηγούμενο. Και τώρα έχουμε τα Ζωνιανά για να πορευόμαστε. Του παραλογισμού και της υποκρισίας το απόγειο. Λες και δεν γνώριζαν τόσα χρόνια. Λες και δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν, δεν διάβαζαν, για να μην πω πως υπέθαλπταν και πέσει βαρύ. Και ξαφνικά ανακάλυψαν «Κολομβίες» και «άβατα», που, εν πάση περιπτώσει, τα παραβίασαν εύκολα με πενιχρά όμως, πενιχρότατα, για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αποτελέσματα. Γιατί ’ταν οι ενέργειες σπασμωδικές ενός κράτους ανίκανου να οργανώσει μια επιχείρηση της προκοπής. Ενός κράτους που λειτουργεί με τη συνταγή τού «μη θίγετε τα κακώς κείμενα», που ανέχεται, εκτρέφει στους κόλπους του και δημιουργεί άβατα στα Εξάρχεια, τα Ζωνιανά, την Ηλεία, τη Μάνη και όπου αλλού. Που κατάντησε την Ελλάδα ολόκληρη άντρο παρανόμων. Που ο τσαμπουκάς της Αστυνομίας του εξαντλείται σε θεατρικές, τηλεοπτικά καλυμμένες, επιχειρήσεις, άντε και στην πλάτη κανενός ειρηνικού διαδηλωτή ή αγανακτισμένου φοιτητή. Που τα όπλα εκπυρσοκροτούν μόνα τους και δέρνουν οι ζαρντινιέρες. Που αφήνει τον χρόνο να κυλά, που δεν σχεδιάζει, δεν προγραμματίζει, δεν υλοποιεί.
Στολίδι
Μέσα στην κακομοιριά που μας δέρνει γενικά, τη φτώχεια και την ανοργανωσιά του δημόσιου τομέα, την κατάντια των σχολείων και των άλλων δημόσιων κτιρίων, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Κι αυτές, σαν φωτεινές, δεν πρέπει να μένουν ασχολίαστες. Αθόρυβα εντελώς, τέλειωσε η ανέγερση του νέου δημαρχιακού μεγάρου του Δήμου Αρκαδίου και μεταφέρθηκαν ήδη σ’ αυτό οι υπηρεσίες του Δήμου. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πώς τα κατάφερε ο αεικίνητος δήμαρχος Μανόλης Μανωλακάκης, ποιους παρακάλεσε, ποιους πίεσε κι εξασφάλισε τη χρηματοδότηση, πάντως το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό κι ο έπαινος που του αναλογεί μεγάλος. Το καινούριο δημαρχείο, μοντέρνο, άνετο, επιβλητικό χωρίς να προκαλεί, αποτελεί ένα αληθινό κόσμημα για την περιοχή κι αξίζουν συγχαρητήρια σ’ όλους – μελετητές, μηχανικούς, εργολάβους κι ανθρώπινο δυναμικό – που συνετέλεσαν σ’ αυτό. Αρκεί βέβαια να μη ρημάξει σε λίγα χρόνια, μιας και συζητιέται πάλι η συνένωση δήμων και νομαρχιών στα πλαίσια του Καποδίστρια 2.
Άσχετο
Σ’ όλους εκείνους που με σταματούν στον δρόμο και στους άλλους που τηλεφωνικά ζητούν να μάθουν τι απόγινε με την υπόθεσή μου στο ΙΚΑ, απαντώ πως ειλικρινά δεν το γνωρίζω. Κάποιες προσπάθειές μου να πληροφορηθώ σχετικά, έπεσαν στο κενό ή σκόνταψαν στο υπηρεσιακό απόρρητο (sic). Συζητήθηκε, λέει, η ένσταση στην επιτροπή αλλά δεν έχει υπογραφεί ακόμη το πρακτικό ή κάτι τέτοιο. Άλλωστε είναι νωρίς ακόμη. Μόλις στις 24 του Οκτώβρη ήταν η συνεδρίαση. Ας περάσει πρώτα κανένα εξάμηνο κι ύστερα βλέπουμε. Αυτοί είμαστε παιδιά κι όποιος δεν το έχει πάρει είδηση, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν.

1 σχόλιο:

  1. Εφημερίδα «Τα Νέα» 10-12-2007
    http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=47782

    Η Φοίβη Αθηναίου έγραψε:

    Με μάτια δεμένα

    Κυρία Φοίβη Αθηναίου,
    Να μη διαβάζουν δεν μπορεί, να μη βλέπουν, να μη συναισθάνονται την αγωνία του φτωχού. Όλα τ΄ ακούνε, πιστεύω, απλά δε νοιάζονται για τίποτα. Και πάντα έχουν τη λύση έτοιμη: νέοι φόροι, τέλη, αυξήσεις τιμολογίων, όλα στην πλάτη του κοσμάκη, του έρημου και σκοτεινού.

    Τρεις μήνες μετά τις εκλογές κι η κυβέρνηση των «μεταρρυθμίσεων» μάς έχει κιόλας έτοιμο τον πρωτοχρονιάτικο μποναμά. Φόροι στην ακίνητη περιουσία, η ΔΕΗ να μας απειλεί με ανατιμήσεις- μαμούθ και στο βάθος να καραδοκεί μια αύξηση του ΦΠΑ τόοοση, με το συμπάθιο. Άσε το ασφαλιστικό που στη σκέψη του και μόνο ανατριχιάζω. Περικοπή στις παροχές, κατάργηση δικαιωμάτων, σύνταξη σαν θα ΄χουμε σαλπάρει για τόπο χλοερό.

    Διάλογος για το ασφαλιστικό; Αυτό πια κατάντησε το πιο σύντομο ανέκδοτο.

    Διάλογος με ποιον; Μ΄ ένα κράτος ανέντιμο κι αφερέγγυο, που το μόνο που το απασχολεί είναι το τι θα εισπράξει. Που πρώτα υπογράφει συμφωνίες κι εγγυάται υποκριτικά τριμερείς χρηματοδοτήσεις, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τηρήσει, κι ύστερα διορίζει διοικήσεις στα Ταμεία για να διαχειρίζονται τα αποθεματικά όπως ο λύκος φυλάει τα πρόβατα.

    Αλήθεια, τι απόγινε μ΄ εκείνα τα περιβόητα δομημένα; Το «φέρτε πίσω τα λεφτά», τι έγινε; Ό,τι γίνεται κάθε φορά.

    Μόλις κάτι άλλο παρουσιαστεί το τρώει το σκοτάδι. Έχουμε τα Ζωνιανά για να πορευόμαστε. Του παραλογισμού και της υποκρισίας. Λες και δεν γνώριζαν, δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν, για να μην πω πως υπέθαλπαν και πέσει βαρύ.

    Και προέβησαν σε ενέργειες σπασμωδικές ενός κράτους ανίκανου να οργανώσει μια επιχείρηση της προκοπής, που λειτουργεί με το «μη θίγετε τα κακώς κείμενα» που ανέχεται. Που κατάντησε την Ελλάδα ολόκληρη άντρο παρανόμων. Που ο τσαμπουκάς της αστυνομίας του εξαντλείται σε θεατρικές, τηλεοπτικά καλυμμένες, επιχειρήσεις, άντε και στην πλάτη κανενός ειρηνικού διαδηλωτή. Που τα όπλα της εκπυρσοκροτούν μόνα τους και δέρνουν οι ζαρντινιέρες...
    Νίκος Ντακάκης, Ρέθυμνο

    "Το αίνιγμα θα έπρεπε ίσως να το μεταφέρετε προς εκείνους που είτε ολιγωρώντας είτε καλύπτοντας είτε ανεχόμενοι είτε- κυρίως- ψηφίζοντας διατηρούν αυτούς που τον δουλεύουν τον φτωχό, τον κλέβουν και τον ταλαιπωρούν, (το κυριότερο;) φτύνοντάς του κατά πρόσωπο τις λαμογιές και τις απάτες τους, αγαπητέ Νίκο. Ίσως λόγω άκρατου μαζοχισμού, ίσως λόγω άκρατης συμφεροντολογίας, ίσως, ίσως... γιατί, όπως γράφει και η Κική Δημουλά,
    «Ό,τι ήρθε με δεμένα μάτια/
    και σκεπασμένη πρόθεση/
    έτσι το δέχτηκα/
    κι έτσι τ΄ αποχωρίστηκα:/
    με δεμένα μάτια και σκεπασμένη πρόθεση./
    Αίνιγμα δανείστηκα, αίνιγμα επέστρεψα./
    Άφησα να μην ξέρω/
    πώς λύνεται ένα χθες,/
    ένα εξαρτάται,/
    το αίνιγμα των ασυμπτώτων»..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή