Την απόφασή σου σέβομαι, κ.Πρόεδρε,

υποχρεωτικά. Αναγκασμένος είμαι να το κάνω. Έτσι μου μάθανε πως λεν οι νόμοι κι οι προφήτες. Πρέπει να σέβομαι, λένε, τις αποφάσεις ακόμη κι αν αυτές είναι παράλογες και προκλητικές. Αλλά εδώ, κ. Πρόεδρε, ευγνωμοσύνη σου χρωστώ. Εγώ, ο βαρύτατα φορολογούμενος ελεύθερος επαγγελματίας, σ’ ευγνωμονώ γιατί αποφάσισες αύξηση του μισθού σου μόνο κατά 61,3%. Αυτοσυγκράτηση έδειξες και δεν τις διπλασίασες ας πούμε όπως με απόφαση σου πάλι είχες κάνει το 1998.
Διακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ (250.240,87) επιδίκασες σαν αναδρομικά πενταετίας σε δικαστική λειτουργό, γράφουν οι εφημερίδες κι ακολουθούν άλλες 2.500. Δυόμιση χιλιάδες επί διακόσιες πενήντα χιλιάδες μας κάνουν εξακόσια είκοσι πέντε εκατομμύρια ευρώ. Με μια απόφαση. Τόσο απλά. “Ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά”, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να βγεις στους δρόμους και να τρως κατά πρόσωπο τα χημικά και να συγκρούεσαι σαν δάσκαλος με τα ΜΑΤ. “ Δεν συνάδει με το λειτούργημα σου”, το κατανοώ αυτό, γι’ αυτό και σ’ ευγνωμονώ.
Την απόφασή σου σέβομαι, κ. Πρόεδρε,
αλλά χθες άκουσα στην τηλεόραση τον πρόεδρο των δασκάλων να λέει πως ακόμη δεν μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία γιατί χρειάζονται 1.100 δάσκαλοι. Και κάνω το λογαριασμό 1.100 Χ 20.000 που κοστίζει ο δάσκαλος το χρόνο μας κάνει είκοσι δύο εκατομμύρια. Κι είναι πολλά. Δεν τα έχει ο Υπουργός Οικονομίας να τα δώσει και μένουν τα σχολεία με τα κενά. Κι εσύ επιδίκασες για πάρτη σου εξακόσια είκοσι πέντε έτσι με την πρώτη. Με το χέρι στην καρδιά. Μόνο για αναδρομικά. Αποφάσισε το Μισθοδικείο θα μου αντιτείνεις που δεν απαρτίζεται μόνο από δικαστικούς. Δίκιο έχεις. Τρεις δικαστικοί μετέχουν, τρεις δικηγόροι και τρεις πανεπιστημιακοί. Μόνο που από σύμπτωση οι δικαστικοί ψήφισαν υπέρ κι οι δικηγόροι (πόσο ελεύθερα άραγε αυτοί;) ενώ οι πανεπιστημιακοί, προς τιμήν τους, μειοψήφισαν.
Την απόφασή σου σέβομαι, κ. Πρόεδρε,
αλλά την ίδια ώρα που επιδίκαζες αυξήσεις μαμούθ για πάρτη σου και μάλιστα με τόκο 10%, για τον άλλο κόσμο, τους πληβείους, αποφάσιζες 6%. Δίκιο έχεις. Πρέπει να υπερέχεις και σ’ αυτό. Για ν’ αφήσω κατά μέρος τους συμβασιούχους που ακόμη κι αυτοί που είχαν δικαιωθεί στα δικαστήρια είδαν το Ελεγκτικό Συνέδριο ν’ ακυρώνει δικαστικές αποφάσεις που τους δικαίωναν. Το λάθος τους είναι πως είναι φτωχοί βιοπαλαιστές. Μικροί κι αδύνατοι. Τρεις χιλιάδες τριακόσια σαράντα οκτώ ευρώ μηνιαία αύξηση αποφάσισες για πάρτη σου. Αυτά είναι λίγα μπροστά στα εκατόν είκοσι έξι ευρώ που διεκδικούσαν οι δάσκαλοι ή τα εκατό σαράντα των αστυνομικών που έφερε στα πρόθυρα της παραίτησης τον κ. Πολύδωρα. Σωστά έπραξες. Ο δικαστής πρέπει να χρυσοπληρώνεται για να μπορεί απερίσπαστος ν’ ασκεί το λειτούργημά του. Μην μοιάσουμε εκείνης της χώρας, της τριτοκοσμικής, Ελλαδιστάν
τη λένε ή κάπως έτσι, που δεν πλήρωνε τους δικαστές κι αυτοί αναγκαστικά σχημάτισαν παραδικαστικά κυκλώματα.
Την απόφασή σου σέβομαι, κ. Πρόεδρε,
αλλά το επίδομα ανεργίας είναι 350 ευρώ το μήνα κι η αγροτική σύνταξη 300. Χιλιάδες συνταξιούχοι προσπαθούν να ζήσουν με 500 και 600 ευρώ το μήνα κι οι ανάγκες στα νοσοκομεία είναι τεράστιες, την ίδια ώρα που εσύ επιδίκασες για τον εαυτό σου αυξήσεις ασύλληπτα μεγάλες. “Απού μπορεί κι απάνω ντου” που λένε στο χωριό μου. Ίσως και να γελάστηκες, βέβαια, και να νόμιζες πως ξαφνικά η Ελλαδίτσα άρχισε να παράγει χρυσό και διαμάντια. Έπεσες έξω, όμως. Χαχόλους παράγει και μουζίκους. Κράτος της πλάκας είναι που γκρεμίζει τον ένα θεσμό πίσω από τον άλλο. Κι όπως η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τιμία πρέπει κι η δικαιοσύνη να αποδεικνύει πως εκτός από τυφλή δεν είναι και φιλάργυρη.