Golden boys

Πόσο τα λυπάμαι! Σπαράζει η καρδιά μου σαν σκέφτομαι αυτά τα έρημα golden boys, τα χρυσά παιδιά, που αφού τίναξαν την παγκόσμια οικονομία στον αέρα, βρίσκονται αντιμέτωπα με το φάσμα της ανεργίας. Η ψυχή μου πιάνεται σαν σκέφτομαι πως κινδυνεύουν να χάσουν την πολυτελή διαβίωση, τα παχυλά bonus, τα spa και τα τζακούζι μαζί με το αλαζονικό και περισπούδαστο ύφος. Αέρας κινδυνεύει να γίνει η ζωή τους, σαν τον αέρα τον κοπανιστό που έπαιζαν στα χρηματιστήρια.
Όλους τους συμπονώ. Τους μεγαλόσχημους τραπεζίτες, τις επενδυτικές εταιρείες με τις σοβαροφανείς αναλύσεις και τις μεγάλου κύρους εκθέσεις, που ανέβασαν στα ύψη το πετρέλαιο μαζί και το κόστος ζωής που εκτινάχθηκε κι έβγαλαν κυριολεκτικά στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και τα στοίβιασαν άστεγους στα χαρτόκουτα που πλημμύρισαν κάθε γωνιά της μητρόπολης του καπιταλισμού. Τρόμαξαν οι ισχυροί της γης. Μήπως καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα φοβήθηκαν κι άνοιξαν τα θησαυροφυλάκια. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δόθηκαν στην προσπάθεια ενίσχυσης των τραπεζών. Μη τυχόν και χάσουν τα υπερκέρδη. Όλα για αυτές που δάνειζαν αλόγιστα. Για τους εμπόρους του χρήματος όλα.
Πριν από λίγους μόνο μήνες ο Υπουργός Οικονομίας επιχειρηματολογούσε για την ανάγκη επιβολής νέων φόρων. Για φορολογική δικαιοσύνη μιλούσε ο κ. Αλογοσκούφης και για δημοσιονομική εξυγίανση. Ένα δις ευρώ υπολόγιζε να συγκεντρώσει μόνο από την κατάργηση του αφορολογήτου των εμπόρων και των ελευθέρων επαγγελματιών, γιατί τα είχε ανάγκη. Την ώρα που για το λεγόμενο ταμείο κατά της φτώχειας έχει μετά βίας συγκεντρώσει 100 εκ. ευρώ και δεν έχει τάχα μου περιθώρια για παροχές, ως δια μαγείας βρήκε 28 δις ευρώ για την ενίσχυση των τραπεζών. Ποσά δηλαδή ασύλληπτα σε μέγεθος, από την τσέπη σου παρμένα, αφελή φορολογούμενε, που σ’ έχει αποκοιμήσει το κουτόχορτο που σε ταΐζουν χρόνια.
Τεράστια ποσά που αντιστοιχούν σε 3.000 ευρώ σε κάθε άτομο που κατοικεί σ’ αυτή τη χώρα, για να στηριχθούν οι τράπεζες και να καλυφθεί το κόστος που δημιουργήθηκε από τις άστοχες επιχειρηματικές κινήσεις, τις λανθασμένες τοποθετήσεις, τις μίζες και τις ρεμούλες. Πακτωλός χρημάτων από το υστέρημά μας. Κι οι τράπεζες, τι κάνουν; Απλά κρατούν χαραχτήρα. Δεν χρειαζόμαστε τέτοιου είδους βοήθεια, δηλώνουν, γιατί δεν θέλουν κανενός είδους έλεγχο. Ακόμη κι αυτόν τον ελάχιστο που σχεδιάζει η κυβέρνηση. Και παράλληλα εκβιάζουν. Στέρεψε η διατραπεζική, κόπηκαν οι χρηματοδοτήσεις, ασφυκτιά η αγορά και τα επιτόκια τραβούν την ανηφόρα. Την ώρα που σ’ Ευρώπη και Αμερική τα επιτόκια μειώνονται, εδώ ανεβαίνουν. Ναι, αλλά εδώ είναι Βαλκάνια, θα μου πεις, δεν είναι παίξε γέλασε. Εδώ βρέθηκε ένας καλόγερος, ο Εφραίμ, και του χάρισαν τη μισή Ελλάδα κι εγώ ζητώ λίγη λογική και ηθική. Κι αυτό σωστό. Κι αφού είναι έτσι, τους βγάζω το καπέλο, φίλε μου.