Κερδοφορία

Ο κύβος ερρίφθη! Η ίδρυση νέας ναυτιλιακής εταιρείας αποφασίστηκε πανηγυρικά και η απομόνωση του Ρεθύμνου κάποια στιγμή θα πάρει τέλος. Αυτή ήταν η θέληση του απλού Ρεθεμνιώτη που κατέκλυσε το κλειστό γυμναστήριο «Μελίνα Μερκούρη» για να διατρανώσει με την παρουσία του πως δεν πάει άλλο. Χόρτασε το Ρέθυμνο από λόγια, υποσχέσεις βαρύγδουπες κι εξαγγελίες που σαν μοναδικό αποτέλεσμα είχαν να το βυθίζουν όλο και περισσότερο στο τέλμα και να το οδηγούν σε οικονομικό στραγγαλισμό και μαρασμό. Τέρμα! Ως εδώ!
Το Ρέθυμνο απέδειξε για μια ακόμη φορά πως όταν θέλει μπορεί. Είναι σε θέση να σπάσει τα δεσμά που κάποιοι επιμελώς του κατασκεύασαν και μπορεί με την ορμή και τον ενθουσιασμό του να συμπαρασύρει αρχές και εξουσίες. Παράδειγμα η κίνηση αυτή που δημιουργήθηκε εκ των έσω, από τους κάτω. Απ’ αυτούς που αληθινά πονούν τον τόπο τους και αγωνιούν για το μέλλον του. Μια πρωτοβουλία που βρήκε άμεση ανταπόκριση γιατί χτύπησε κατευθείαν στην ψυχή και το φιλότιμο και αγκαλιάστηκε από όλους. Tον Νομάρχη, Δημάρχους, Πανεπιστημιακούς, παπάδες.
Όλοι έσπευσαν να μιλήσουν, να χαιρετίσουν και, προς τιμήν τους, να στηρίξουν. Όλοι πλην Λακεδαιμονίων. Απούσα μόνο η συντεταγμένη πολιτεία. Αυτή που έχει και τις μεγαλύτερες ευθύνες για το σημερινό μας κατάντημα. Προβλημάτισε με τις θέσεις της η βουλευτής της κυβερνώσας παράταξης κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, που στήριξε μεν, προκάλεσε όμως κύμα διαμαρτυριών σε κάποιο σημείο της τοποθέτησής της. Απών, δικαιολογημένα πιστεύω, και ο αντιπολιτευόμενος βουλευτής. Ωστόσο κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να κάμψει την αποφασιστικότητα των συγκεντρωμένων που ομόφωνα ενέκριναν τις εισηγήσεις της Επιτροπής Πρωτοβουλίας.
Δύσκολο το εγχείρημα. Το τόνισαν οι περισσότεροι ομιλητές γιατί χρειάζονται χρήματα αρκετά κι οι καιροί είναι δύσκολοι. Όχι ακατόρθωτο όμως. Αν είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε την προσπάθεια μέχρι το τέλος, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Ένα πράγμα δεν κατάλαβα μόνο. Την εμμονή των εισηγητών στην κερδοφορία. Μια εμμονή που αυτή τη στιγμή με φοβίζει γιατί μπορεί να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες και να αποτελέσει στη συνέχεια την απαρχή γκρίνιας και διενέξεων αν τα αναμενόμενα κέρδη δεν έλθουν ή αν είναι λιγότερα απ’ αυτά που περιμένουν. Αφού συμφωνούμε όλοι στην αναγκαιότητα, τα άλλα τι τα χρειαζόμαστε;
Το Ρέθυμνο έχει ανάγκη το καράβι για να σπάσει τον αποκλεισμό που του έχουν επιβάλει και μόλις τα καταφέρει, αυτό σίγουρα δεν θα είναι αρεστό στους γείτονές μας. Θα μας πολεμήσουν τότε όπως το έκαναν και παλιότερα. Θα αρχίσουν τις προσφορές και τις εκπτώσεις προκειμένου να μας γονατίσουν. Αυτά πρέπει να έχουμε υπόψη μας και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να στηρίξουμε την εταιρεία μας για το γενικό καλό. Ένα καράβι στο Ρέθυμνο είναι κέρδος από μοναχό του. Βοηθά την αγορά, τον τουρισμό, τις μεταφορές, τους αγρότες. Αν το συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα τότε περιττεύουν οι συζητήσεις για βιωσιμότητες και κερδοφορίες. Και κάτι άλλο. Καλοί είναι οι περιορισμοί, τα αυξημένα ποσοστά που πρέπει να συγκεντρωθούν για την τροποποίηση του καταστατικού και οι δικλείδες ασφαλείας. Αν όμως επικρατήσει η λογική του κέρδους όλοι αυτοί οι περιορισμοί θα αποδειχθούν ανίσχυροι στην πράξη.
Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πρώτιστα είναι να βγούμε από την απομόνωση. Να συντομεύσουμε, όσο μπορούμε, τις διαδικασίες και να δούμε πάλι καράβι στο λιμάνι μας. Τώρα, αν θα φέρει και κέρδη, ακόμη καλύτερα.