«Είπατε τω βασιλεί…»

Όταν ο Ιουλιανός, αυτός που οι παπάδες ονόμασαν Παραβάτη, έστειλε στο Μαντείο των Δελφών τον Ορειβάσιο, γιατρό από την Πέργαμο, το 361 μ.Χ., προκειμένου να αποσπάσει έναν χρησμό που θα του έδινε κάποιες ελπίδες, οι παμπόνηροι ιερείς τού απάντησαν, για πρώτη φορά ίσως, τόσο ωμά και ξεκάθαρα:
«Είπατε τω βασιλεί χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνιν, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ».
Και για όσους δεν τα πάνε πολύ καλά με τα αρχαία :
«Πείτε στον Βασιλιά πως στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Γιατί χάθηκε και το νερό που μιλούσε».
Πάει, τέλειωσε το παραμύθι δηλαδή. Μέχρι εδώ ήταν όλα.
Και καλά θα μου πείτε, ο Ιουλιανός προσπαθούσε να αναστήσει μια θρησκεία κι έναν πολιτισμό που είχαν προ πολλού πεθάνει, εδώ, σήμερα, πού ταιριάζει αυτό; Εδώ κι αν κολλάει! Σήμερα που η παραπαίουσα κυβέρνηση κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να αναστρέψει το εις βάρος της κλίμα. Μόνο που τη θέση της Πυθίας την έχουν πάρει τώρα πια οι δημοσκοπήσεις. Ρουτίνας και κυλιόμενες και το ιερατείο αντικατέστησαν οι αναλυτές κι οι εκλογολόγοι.
Πείτε στον Βασιλιά, λένε, πως χάθηκαν τα πάντα γιατί χόρτασε ο κόσμος από κουτόχορτο και δεν μασάει άλλο. Γιατί στη θέση της επανίδρυσης του κράτους που του υποσχέθηκε, βλέπει έναν διαβρωμένο και διαλυμένο κρατικό μηχανισμό όπου κυριαρχεί το «άρπαξε να φας και κλέψε να ’χεις». Γιατί στη θέση του «σεμνά και ταπεινά» που διακήρυττε, αντιμετωπίζει αλαζόνες υπουργούς και καβαλημένα καλάμια.
Πείτε στον Βασιλιά πως μόλις πριν από ένα χρόνο με τα δομημένα ομόλογα και τις νήσους Καϋμάν, τους κολλητούς και τους κουμπάρους, τη γλίτωσε. Έβαλαν μπουρλότο στην Πελοπόννησο τότε, ήρθε αρωγός κι ο «στρατηγός άνεμος» κι έγιναν στάχτη η Ηλεία, η Μεσσηνία, η Αχαγιά, η Εύβοια και δεν θυμάμαι ποια άλλη. Κάηκαν και άνθρωποι τότε. Πολλοί. Και ζήσαμε σκηνές Αποκάλυψης. Κι όμως στάθηκαν αρκετά τα τριχίλιαρα που μοίραζε αφειδώς για να κερδίσει ξανά τις εκλογές, για να συνεχίσει το έργο του, όπως έλεγε. Με λογική και ηθική θα κυβερνούσε και με ευαισθησία. Μόνο που η λογική που εννοούσε αποδείχτηκε του παραλόγου και η ηθική πέθανε μαζί με τον Βαρθολομαίο και το «πήδημα» του Ζαχόπουλου. Αυτοί τουλάχιστον είχαν και λίγη τσίπα πάνω τους, γιατί οι άλλοι….κι όσο για ευαισθησία, τη νιώσαμε κι αυτήν.
Πείτε στον Βασιλιά πως είναι αργά για δάκρυα και μετάνοιες. Πως το ενδιαφέρον του για τον φτωχό και τον κατατρεγμένο, τον εξαθλιωμένο άνεργο, τον απελπισμένο μικρομεσαίο και τις «ασθενέστερες εισοδηματικές τάξεις» είναι κάλπικο και τον πήραν χαμπάρι. Γιατί στις αρχές Αυγούστου ο Υπουργός της Οικονομίας είχε βαλθεί να πείσει τον λαουτζίκο πως οδεύει ολοταχώς προς τον οικονομικό όλεθρο κι έπρεπε να πληρώσει κι άλλα για να μην συμβεί αυτό. Και χρειάστηκε να μεσολαβήσει η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης κι η κατρακύλα των δημοσκοπήσεων για ν’ αλλάξει τροπάρι. Μόνο που δεν πείθει πια. «Καραμανλής ή χάος» βγήκαν και φώναξαν κάποιοι δικοί του στην προσπάθειά τους να τον τρομάξουν. Μόνο που πολύ καλύτερα πήγαινε η χώρα πριν από τον Καραμανλή. Τότε που ο «καταλληλότερος» τριγυρνούσε ανέμελος στα μπαράκια κι ήταν απλός βουλευτής ακόμη.
Πείτε στον Βασιλιά πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Πως ο προϋπολογισμός που κατέθεσε είναι στον αέρα κι όπως προστέθηκε και η διεθνής οικονομική κρίση, η θέση των υπηκόων του έγινε ακόμη πιο δύσκολη. Πείτε του πως ο λαός του υποφέρει και βογγά. Πως βράζει μέσα του και πως κάπου θα ξεσπάσει σίγουρα. Πείτε του πως το σχέδιο «αφού μας πιάσανε γυρίστε πίσω τα κλεμμένα» δεν πιάνει και πως το παιχνίδι «οι 10 μικροί νέγροι» που παίζεται στην αυλή του, δεν τον σώζει. Χθες ο Αδάμ Ρεγκούζας, ο Τσιτουρίδης κι ο Μαγγίνας. Σήμερα ο Βουλγαράκης κι ο Ρουσόπουλος. Αύριο ποιος; Ποια είναι η δύναμη εκείνη που μπορεί να κάνει το ποτάμι να γυρίσει πίσω; Την ώρα που τον κράζουν οι ίδιοι οι βουλευτές του, που αυτονομούνται οι διοικητές των ΔΕΚΟ και των Τραπεζών, που ο ίδιος διόρισε, και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, τι περιμένει να κάνουν οι υπόλοιποι;
Πείτε στον Βασιλιά πως «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια» που λένε κι οι παπάδες. Πως ήταν πολλά τα λεφτά του Βατοπεδίου και γι’ αυτό κακοχώνευτα. Πως το κόλπο, όσο καλοστημένο κι αν ήταν, δεν θα μπορούσε να περάσει έτσι. Κάποια στιγμή το πήραν είδηση οι ριγμένοι, αυτοί που έμειναν στην απέξω, άρχισαν τις γκρίνιες και τα έβαλαν με τον «γιο του ταχυδρόμου» που και σ’ αυτόν δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να του πει πως η έπαρση δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Έτσι αυτός έχασε το υπουργείο του κι ο Βασιλιάς την ομιλούσα πηγή του.
Πείτε στον Βασιλιά πως τώρα πια δυο πράγματα δεν μπορεί να κάνει μόνο. Να γυρίσει τον χρόνο και να φέρει τους ψηφοφόρους του πίσω. Πως γελοιοποιήθηκαν οι τζάμπα μάγκες και πως κατέληξε φαρσοκωμωδία το έμπα-έβγα κι οι διαγραφές βουλευτών. Αυτό που του απομένει είναι ή να πάει αμέσως σε εκλογές και να πέσει μαχόμενος, ή να μείνει και να περιμένει το αργό και, ούτως ή άλλως, επώδυνο τέλος.