Ειλικρινά δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω τη φίλη Κατερίνα για τα καλά της λόγια σχετικά με το βιβλίο μου "Η Αδελφότης των Στεναγμών".
Ό,τι έχει γράψει σχετικά, βρίσκεται στο blog της αλλά δεν μπορώ να μην μεταφέρω τις σκέψεις της εδώ
.
Σκέψεις πριν την ανάγνωση ενός μεγάλου βιβλίου
.......
.......
Η αλήθεια είναι ότι τα πολυσέλιδα βιβλία με αγχώνουν.
Έχω ένα παράξενο κουσούρι. (Μαζί με όλα τα άλλα).
Θέλω όταν αρχίζω ένα βιβλίο, να μπορώ να το τελειώσω την ίδια μέρα, άντε την άλλη, γιατί, αν με πάει πιο πολύ, μπορεί να μην το ξαναπιάσω στα χέρια μου. Αυτό σημαίνει για μένα ότι δεν με τράβηξε όσο ήθελα.
Θεωρώ πολύτιμο τον χρόνο της ζωής μου και γι’ αυτό κλέβω ώρες ακόμα και απ’ τον ύπνο μου για να προλάβω να κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Ένα απ' αυτά είναι και το διάβασμα. Μ’ αρέσει να διαβάζω, αλλά θέλω και τα βιβλία που διαβάζω να μ’ αρέσουν και να με τραβούν για να πάω γρήγορα και χωρίς να το καταλάβω στην παρακάτω σελίδα. Όχι να κοιτάζω πόσες σελίδες έμειναν ακόμα για να το τελειώσω.
Έχω μια γνωστή που "αγοράζει χοντρά βιβλία, για να βγάζει τα λεφτά του" λέει "και να περνάει τις ώρες της". Τα χρησιμοποιεί σαν υπνωτικό, τα βράδια. "Όσο πιο πολύ καιρό" λέει, "κάνει να το τελειώσει, τόσο οικονομικό κέρδος έχει! Διαβάζει μερικές σελίδες κάθε βράδυ για να νυστάξει κι άντε πάλι την άλλη μέρα!"
Εγώ πάλι, αν αρχίσω βιβλίο, δεν κοιμάμαι αν δεν το τελειώσω. Δε μπα να ξημερώσει η άλλη μέρα! Άσε που μετά σκέφτομαι την ιστορία και δεν κλείνω μάτι. Μια απ' τα ίδια δηλαδή!
Δύσκολος άνθρωπος είμαι. Ανισσόροπος!
.....
Και καλά να το έχεις αγοράσει όπως η γνωστή μου και να σου αποδειχτεί πατάτα. Το βάζεις στο ράφι και δε μαλώνεις μαζί του. Κάποιος άλλος θα βρεθεί να το διαβάσει, που σ’ εκείνον θα αρέσει. Γούστα είναι αυτά. Το βιβλίο όμως που έχω εγώ στα χέρια μου, μου έκαναν την τιμή να μου το χαρίσουν και πρέπει να το διαβάσω. Πρέπει να τους πω τη γνώμη μου. Αν μ' άρεσε και γιατί. Αν όχι, πάλι "γιατί;"
....
Εγώ είπα. Θέλω το βιβλίο να με τραβήξει απ’ την πρώτη σελίδα. Όχι απ’ την δέκατη που δίνει την ευκαιρία ο σεναριογράφος Syd Field στο βιβλίο του ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ, Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ (σελίδα 17 -εκδόσεις Κάλβος). Είμαι ζόρικη αναγνώστρια και θέλω πολλά. Θέλω διαλόγους, θέλω η υπόθεση να τρέχει, θέλω απλή γλώσσα που να την καταλαβαίνω. Θέλω αγωνία, θέλω αλήθεια, θέλω να το διαβάζω και συγχρόνως να το ζω. Θέλω λίγες περιγραφές, για πρόσωπα, τόπους, πράγματα, για να είναι ελεύθερη η δική μου φαντασία να τα πλάσει όπως θέλει. Θέλω να βρω στάσεις σ’ αυτό το βιβλίο, να σημειώσω κάτι που έμαθα, κάτι που μ’ άρεσε, κάτι που μ’ άγγιξε, κάτι που με συγκίνησε.Ναι και μια στάση εκεί που μου κόπηκε η ανάσα κι εκεί που με πήραν τα δάκρυα. Γιατί όχι;Είπαμε. Δύσκολος και παράξενος αναγνώστης είμαι εγώ.
.....
Τώρα θα μου πεις, αφού το «παίζεις» κι εσύ συγγραφέας, γιατί δεν γράφεις έτσι, όπως απαιτείς απ’ τους άλλους;Και θα σου απαντήσω:
Αμ, δεν ξέρω να γράφω. Άμα ήξερα, δεν θα ήμουνα κι εγώ μια καλή συγγραφέας όπως τόσες άλλες, τις γνωστές; Εγώ γράφω βιώματά μου, όταν το έχω ανάγκη κι όταν μου την δίνει λίγο η ανάγκη της δόξας, βγάζω και κανένα βιβλίο και μετά τρέχω να κρυφτώ, γιατί οι αυτοβιογραφίες "πονάνε"
......
Ας αφήσουμε όμως εμένα. Σήμερα ερχόμενη για δουλειά στο περίπτερο με περίμενε στο γραμματοκιβώτιο ένας χοντρός φάκελος. Τον πήρα μαζί μου, γιατί με περίμενε ήδη το ταξί. Ήρθα στις 4 ενώ έπρεπε 5, αλλά αφού ξέρω ότι ο Δημήτρης πάλι θα με λυπηθεί και θα έρθει στις 4, για να μην δουλεύω εις βάρος του και για να μην τον "κλέβω" ώρες. (κι ας λέω συχνά ότι είμαι κλέφτρα)
.......
Δωδεκάωρο λοιπόν κι αν τα πάω καλά μ’ αυτό το χοντρό βιβλίο που μου χάρισε ο κύριος Νίκος, δεν θα καταλάβω πως θα περάσει το βράδυ.
Το εξώφυλλο το είχα δει στο μπλογκ του:
τον τίτλο «Η αδελφότης των στεναγμών», τον ήξερα.
Ανοίγω σελίδα, όπα! Αφιερώσεις συγκινητικές και η φωτογραφία του κ. Νίκου!Γεια σου κυρ Νίκο! Λεβέντης φαίνεσαι! Κι αν ήξερες πόσο «πάω» τους Κρητικούς!
Γυρίζω σελίδα και διαβάζω:
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, τους συνεργάτες και τους συντελεστές της επιμελημένης αυτής έκδοσης. Ειδικά αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω τον κ. Ηλία Μπαρτζουλιάνο για τη συνεργασία, τις πολύτιμες συμβουλές και τη βοήθεια που μου προσέφερε.Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ ανήκει δικαιωματικά στην κ. Φωτεινή Σαμαριτάκη που έκανε τη δακτυλογράφηση των χειρογράφων, αποκρυπτογραφώντας τα κάποιες φορές.
Μπράβο σε όλους σας κύριοι, αλλά εγώ ακόμα δεν είδα τίποτα. Όταν το διαβάσω, θα σας πω.
Σελίδα 5 η αφιέρωση:
Ένας μεγάλος, (Στέφαν Στιλς), είπε:
«Τρία πράγματα μπορεί να κάνει
κάποιος για τις γυναίκες:
να τις αγαπήσει,
να υποφέρει γι’ αυτές,
να τις κάνει λογοτεχνία»
Θέλω να πιστεύω πως έκανα και τα τρία για σένα,
Στην Αμαλία της ζωής μου.
Ωραία τα είπε ο Στέφαν Στιλς, τυχερή και η Αμαλία της ζωής σου, κύριε Νίκο μου, αφού τα έκανες και τα τρία σε ένα, για να δω εμένα τώρα τι θα μου τα κάνεις! Θα με κρατήσεις ξυπνητή να βγάλω τη βάρδια μου ή θα με πάρει ο ύπνος;
Σελίδα 7
«Κατάλαβες τώρα γιατί δεν μπορεί να γίνει αυτός ο γάμος;»
Αρχίζει!
Ώπα! Ζόρικος συγγραφέας είσαι κύρ Νίκο μου! Αμέσως μ’ έβαλες στα βαθιά! Κάτι μου λέει πως θα μ’ αρέσεις!
********
Αργότερα
-Πάλι γράφεις Κατερίνα;
-Όχι, Σάκη! Σήμερα διαβάζω!
-Τι διαβάζεις πάλι;
-Ένα πολύ ωραίο βιβλίο!
-Εμ, τι άλλο θα διάβαζες!
Του το δείχνω.
-Όλο αυτό; Ούτε σε δέκα χρόνια δεν θα το διάβαζα! Κατάλαβα! Έχεις δουλειά για μια βδομάδα!Ο Σάκης είχε όρεξη για κουβέντα, αλλά εγώ δεν έπαιρνα τη ματιά μου απ’ τη σελίδα που διάβαζα.
-Έι! Σου μιλάω. Εδώ πελάτης. Ένα ξυραφάκι θέλω!
Άσε με ρε Σάκη κι εσύ! Παίρνεις κάθε μέρα ένα ένα ξυραφάκι! Τρέχα δίπλα στο μάρκετ και πάρε μια πεντάδα! Όχι τίποτ’ άλλο και πρέπει ν’ ανέβω στα ψηλά και μου χαλάς το ντεκόρ. Πρέπει πρώτα να μαζέψω τα χαρτιά μου.
-Α, Κατερίνα, αγρίεψες!
-Έλα ρε Σάκη! Μη με καθυστερείς κι εσύ κι έχω αγωνία!
-Γιατί τι έγινε; Την σκότωσε;
-Όχι ακόμα! Φύγε γιατί θα σε σκοτώσω εγώ!
-Δεν σε πλήρωσα!
-Δεν πειράζει! Την άλλη φορά.
****
Έφυγε ο Σάκης και ήρθα στα ίσια μου. Ήρθαν κι άλλοι πολλοί πελάτες, αλλά σ’ αυτούς δεν είχα θάρρος να πω:«Άντε γρήγορα! Τσίχλες αγοράζετε! Δεν διαλέγετε αυτοκίνητο!»
Βρε, μπράβο και πάλι μπράβο στους καπνιστές. Ζητούν την μάρκα τους, την παίρνουν και φεύγουν! Και με τα "Ευχαριστώ" μας και με τα "Καληνύχτα" μας!
Άχ, κύριε Νίκο, τι μού 'κανες με την Κατερίνα σου! Και έπινε και ήταν και περιπτερού! Αμ και γυμνή στο δρόμο, κυρ Νίκο μου;
****
Δευτέρα βράδυΠώ, πω! Με πούντιασες, κυρ Νίκο μου! Όχι γιατί έμοιαζα την Κατερίνα που βγήκε γυμνή στο δρόμο, αλλά μπες βγες όλη νύχτα έξω απ’ το περίπτερο, για να εξυπηρετήσω γρήγορα τους πελάτες να φύγουν, δεν φόραγα το μπουφάν, είχε και παγωνιά και την άρπαξα την πούντα!Δυο μέρες είμαι άρρωστη, κυρ Νίκο μου, αλλά χαλάλι σας!
Το μυθιστόρημά σας είχε όλα μα όλα τα στοιχεία απ’ αυτά που ζητώ εγώ από ένα βιβλίο.
Αυτό το βιβλίο αξίζει να γίνει σήριαλ!
Άξιζε τον χρόνο που διέθεσα για να το διαβάσω!
Άξιζε ακόμα και την πούντα μου!
Χαλάλι σας και Θερμά Συγχαρητήρια!
Φιλικότατα
Κατερίνα
Κύριε Νίκο, εδώ να δείτε αμηχανία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια, Καλές εμπνεύσεις και Καλοτάξιδο αυτό το υπέροχο βιβλίο!
Εγώ ευχαριστώ, από καρδιάς!
Nίκο καλημέρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχομαι από το κυκλάμινο..
Εδώ όλα ευωδιάζουν πριν ακόμη φτάσει η Άνοιξη..
Τι χαρά που ένιωσα διαβάζοντας τα λόγια σου..
Θα ξανάλθω.
Μέχρι τότε να είσαι καλά.
Ξαναήλθα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αποκάλεσα και Νίκο..θες και σε ξέρω..
Ας μου το συγχωρίσεις γιατί αγαπάω τη Κρήτη και είμαι πολύ μακριά. Έτσι ένιωσα ότι μπήκα σε σπίτι δικό μου.
Να έχεις ένα καλό βράδυ.