Δευτέρα, Φεβρουαρίου 25, 2008

Συμβαίνουν κι αυτά!

Όταν πας να κάνεις πλάκα, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βρεθείς εκτεθειμένος. Το ίδιο κόντεψα να πάθω κι εγώ με τον λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ένωσης Κρητών Λογοτεχνών. Για πλάκα τους έστειλα ένα απόσπασμα από το ανέκδοτο βιβλίο μου «Οι άγγελοι χαϊδεύουν μόνο», και διάλεξα το μέρος αυτό που περιείχε αρκετές τολμηρές σκηνές, με ανατριχιαστικές μάλιστα λεπτομέρειες. Γι’ αυτό κι έμεινα να κοιτάζω με αμηχανία την πρόσκληση που έλαβα για την τελετή απονομής βραβείων με την ένδειξη «Έχετε διακριθεί», γραμμένη με μολύβι στο πάνω δεξιό μέρος της. Και τώρα; Αναρωτήθηκα, τι γίνεται τώρα;
Έχω παραβρεθεί σ’ ένα σωρό ανάλογες τελετές κι η διαδικασία σε όλες είναι περίπου η ίδια. Κάποιοι από το πάνελ διαβάζουν αποσπάσματα του έργου που έχει διακριθεί, ανακοινώνεται το όνομα του συγγραφέα και δίνεται η διάκριση. Αυτό ήταν που φοβόμουν κι εγώ. Ποιος θα διαβάσει και τι, από το αυστηρώς ακατάλληλο κείμενο που τους είχα υποβάλει.
Στον δρόμο προς το Ηράκλειο μια άλλη ιδέα πέρασε από το μυαλό μου. Λες, σκέφτηκα, να μου απονείμουν κανένα αντι-βραβείο σαν εκείνα τα «βατόμουρα» ή όπως αλλιώς τα λένε, και γίνω ρεζίλι των σκυλιών;
Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά. Δεν υπήρξε ανάγνωση κειμένων. Απλά ο Πρόεδρος της Ένωσης ανακοίνωνε το όνομα του διαγωνιζόμενου που είχε διακριθεί και τον τίτλο του έργου του, ακολουθούσε η απονομή κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Εμένα μου έδωσαν τελικά ένα β’ έπαινο, σιγά το πράμα δηλαδή, και ξεμπέρδεψαν κι αυτοί κι εγώ. Επειδή όμως με τα παραπάνω μπορεί να έχει οργιάσει η πονηρή φαντασία σας, σας το παρουσιάζω και αναμένω τα σχόλιά σας.
http://oiaggeloixaideyounmono.blogspot.com/

3 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Νίκο!
    Να πέρασα.. θες και γίνεται να μου προσφέρεις ένα παξιμάδι και ένα ρακί..
    Ευτυχώς που τη γλίτωσες! Με είχε πιάσει αγωνία όταν διάβαζα.
    Πριν φύγω σου αφήνω λίγες λέξεις
    Αιμάτινο δένδρο,
    ο άνθρωπος νιώθει, συλλογάται, ανθίζει
    και δίνει σπάνιους καρπούς: τις λέξεις.
    Μπλέκουν η αίσθηση κι η σκέψη.
    Ψηλαφούμε τις ιδέες: είναι σώματα κι είναι αριθμοί.
    Οκτάβιο Πας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή Μareld,
    πέρασες, είπες κι αυτό εμένα μου θύμισε το "πέρασε, ξαναπέρασε, πάλι 'βαλες με σ' έγνοια", του αξέχαστου Ξυλούρη.
    Τώρα για τη ρακή, "απού 'χει, πίνει"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νίκο, δεν ξέρω τι λες εσύ, εγώ πάντως το διάβασα και είδα ότι ο χειρισμός σου ήταν πολύ γλυκός και τρυφερός. Αλμυρές στιγμές σε πολλά βιβλία υπάρχουν, αλλά εσύ ρε παιδί μου, είσαι μάστορας! Μιλάμε για δυνατό τεχνίτη γραφής. Δεν έβγαλες φτηνό πρόστυχο, γι' αυτό και πήρε έπαινο! Τον άξιζε!
    Είναι πράγματα που συμβαίνουν, (τόσα ακούμε γύρω μας), απλά, λίγοι μπορούν να τα περιγράψουν έτσι ανώδυνα. Σου βγάζω το καπέλο και εύχομαι σύντομα να σε ανακαλύψουν κάποιοι κριτικοί, γιατί εσύ αδελφάκι μου, είσαι μεγάλος παραμυθάς!
    Να φτάσεις πολύ ψηλά Νίκο μου, με όλη μου την καρδιά!
    Καλές εμπνεύσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή