Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007

Το μεγάλο παζάρι

«Όταν θα πάω, κυρά μου, στο παζάρι…» θα σου πάρω ένα κυπελάκι. Και μαχαιροπήρουνα και βάζα. Της οικοσκευής το κάγκελο δηλαδή. «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη…», ο δρόμος να παρακαλάς στους Christie’s να σε βγάλει. Εκεί που πουλιέται πάλι η Ελλαδίτσα κομμάτι κομμάτι. Να ενισχύσεις με τον οβολό σου τον φτωχό βασιλιά που του πήραν οι κακοί μαζί με θρόνους και κορώνες, κτήματα και παλάτια και τον άφησαν απροστάτευτο κι ανήμπορο στη σκληρή βιοπάλη. Μπορείς να φανταστείς τη θέση του; Ν’ ανοίγει μπαούλα και να ψάχνει στα συρτάρια για να ξετρυπώσει ένα ζευγάρι μαχαιροπήρουνα να τα πουλήσει, για να μπορέσει ν’ αγοράσει ένα κιλό φακές και λίγα μακαρόνια για τη φαμίλια του τη φτωχή!
Τα καταφέραμε πάλι και γελοιοποιηθήκαμε σαν έθνος. Ρεζίλι των σκυλιών γίναμε. Έτσι είμαστε εμείς. Λαός γαλαντόμος και πονόψυχος. Τον καταλάβαμε τον πόνο σου, άρχοντα. Νύχτα έφυγες είπαμε, με τα ρούχα που φορούσες μόνο. Με μια γριά μάνα και δυο μωρά στην αγκαλιά. Και πέσαν όρνια αρπαχτικά στο βιος σου και το διαγούμισαν. Κι έμειναν κάτι λίγα, σκόρπια εδώ κι εκεί, από την κληρονομιά των προγόνων σου. Κι εμείς πάλι έτσι θα σ’ αφήναμε; Με την πίκρα και τον πόνο; Να ζεις με το μαράζι στη μαύρη ξενιτιά; Όχι.
Είμαστε κράτος φιλότιμο εμείς. Τα ρουχαλάκια και τα παιχνίδια των παιδιών θα σου στερούσαμε; Επιτροπές φτιάξαμε. Καλαμαράδες με μυωπικά γυαλιά και μακριά μαύρα μανίκια δούλεψαν μέρες και νύχτες ατέλειωτες. Κι άρχισε η διαλογή κι ο διαμερισμός στα ιμάτιά σου. Αυτό δεν κάνει, εκείνο δεν πρέπει. Τούτο; Μμμ…, αυτό κάτι λέει. Με κόπο πολύ και σκληρή δουλειά ξεδιάλεξαν αυτά τα λίγα. Και γέμισαν είκοσι ένα (21) -ναι, καλά ακούσατε- 21 κοντέινερ με είδη πρώτης ανάγκης και σου τα στείλαμε. Νύχτα βέβαια για να μην έχει και κίνηση στους δρόμους, αλλά όμως σου τα στείλαμε. Με βούλες κι υπογραφές κι «ετέθη η Μεγάλη του Κράτους Σφραγίς» στις λίστες.
Συγκινημένος δήλωνε ο κ.Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της εποχής, κι ο κ.Παλαιοκρασσάς γι’ αυτή τους τη μεγαλοψυχία. Κι ο άρχοντας ο ξεπεσμένος, σίγουρα θα συγκινήθηκε και μια χαρά θα ένιωσε επιτέλους, στην πονεμένη, ξενική καρδούλα του. Κάπου θα ’χε ν’ ακουμπήσει τώρα τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια και τα παραμύθια στ’ αρχοντόπουλά του για πρίγκιπες και βασιλιάδες θα ήταν πιο παραστατικά.
Μα ’ρθαν χρόνοι δίσεκτοι και καιροί ανάποδοι και πονεμένοι. Ακρίβυνε η ζωή, μεγάλωσαν και τα παιδιά κι έχουν κι αυτά ανάγκες. Κι ο άρχοντας του παραμυθιού με πρησμένα από το κλάμα μάτια και τρεμάμενα χέρια άνοιξε τα σεντούκια του κι άρχισε το ξεδιάλεγμα. Κάτι να βρει που ν’ αξίζει. Να το πουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί, μια χούφτα ελιές και με τίμημα ένα δάκρυ που θα κυλήσει στα ζαρωμένα του μάγουλα. Δεν βρήκε πολλά. 882 κομμάτια όλα κι όλα της συλλογής ενός προπάππου του βασιλιά, του Γεωργίου του Α΄ . Και πέσαν πάνω του να τον φάνε. Να τον κατηγορήσουν πως ξεπουλά κειμήλια εθνικά. Να φορτώσουν κι άλλον πόνο στην ψυχή του την πικραμένη.
Ο κ.Βουλγαράκης! που ήρθε όψιμος υποστηρικτής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, λες και δεν ήταν μέλος της κυβέρνησης που του τα ’δωσε. Και μπήκε στη μάχη με όπλα ψεύτικα κι άσφαιρα πυρά. Εξώδικα στους Christie’s έστειλε με λόγια μανιστικά κι απειλητικά μέσα. Μην περάσουν τα μαχαιροπήρουνα σε χέρια ξένα, βαρβαρικά, φοβήθηκε. Αυτά μας πόνεσαν; Γι’ αυτά νοιαστήκαμε την ώρα που ένα τεράστιο «πωλείται» έχει αναρτηθεί απ’ άκρου εις άκρον της χώρας; Δεν διαφέρετε σε τίποτα, κύριοι. Ο Γλύξμπουργκ τουλάχιστον πουλά τ’ ασημικά που του δώσατε εσείς, η κυβέρνησή σας, ενώ ο κ.Αλογοσκούφης συμπεριφέρεται σαν τον κακό κληρονόμο που ξεπουλά τα πάντα. Νομίζω; Ή μήπως έτσι είναι πραγματικά;

1 σχόλιο:

  1. Εφημερίδα «Τα Νέα» 27/02/2007
    http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=11594

    Η Φοίβη Αθηναίου έγραψε:

    Όταν θα πάω, κυρά μου, στο παζάρι

    Κυρία Φοίβη,
    Ως κατακλείδα στην υπόθεση «δημοπρασία»: «Όταν θα πάω, κυρά μου, στο παζάρι...» θα σου πάρω ένα κυπελλάκι. Και μαχαιροπίρουνα και βάζα. Της οικοσκευής το κάγκελο δηλαδή. «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη...», ο δρόμος να παρακαλάς στους Christie΄s να σε βγάλει. Εκεί που πουλήθηκε πάλι η Ελλαδίτσα κομμάτι κομμάτι. Να ενισχύσεις με τον οβολό σου τον φτωχό βασιλιά που του πήραν οι κακοί μαζί με θρόνους και κορώνες, κτήματα και παλάτια και τον άφησαν απροστάτευτο κι ανήμπορο στη σκληρή βιοπάλη. Μπορείς να φανταστείς τη θέση του; Ν΄ ανοίγει μπαούλα και να ψάχνει στα συρτάρια για να ξετρυπώσει ένα ζευγάρι μαχαιροπίρουνα να τα πουλήσει, για να μπορέσει ν΄ αγοράσει ένα κιλό φακές και λίγα μακαρόνια για τη φαμίλια του τη φτωχή!

    Τα καταφέραμε πάλι και γελοιοποιηθήκαμε ως έθνος. Ρεζίλι των σκυλιών γίναμε. Έτσι είμαστε εμείς. Λαός γαλαντόμος και πονόψυχος. Τον καταλάβαμε τον πόνο του άρχοντα. Νύχτα έφυγε, με τα ρούχα που φορούσε μόνο. Με μια γριά μάνα και δυο μωρά στην αγκαλιά. Και πέσαν όρνια αρπαχτικά στο βιός του και το διαγούμισαν. Κι έμειναν κάτι λίγα, σκόρπια εδώ κι εκεί, από την κληρονομιά των προγόνων του. Κι εμείς πάλι έτσι θα τον αφήναμε; Με την πίκρα και τον πόνο; Να ζει με το μαράζι στη μαύρη ξενιτιά; Όχι. Είμαστε κράτος φιλότιμο εμείς.

    Επιτροπές φτιάξαμε. Καλαμαράδες με μυωπικά γυαλιά και μακριά μαύρα μανίκια δούλεψαν μέρες και νύχτες ατέλειωτες. Με σκληρή δουλειά ξεδιάλεξαν αυτά τα λίγα. Και γέμισαν είκοσι ένα- ναι, καλά ακούσατε, 21- κοντέινερ με είδη πρώτης ανάγκης και του τα στείλαμε.

    Νύχτα βέβαια, για να μην έχει και κίνηση στους δρόμους. Με βούλες κι υπογραφές κι «ετέθη η Μεγάλη του Κράτους Σφραγίς» στις λίστες.

    Μα ΄ρθαν χρόνοι δίσεκτοι και καιροί ανάποδοι και πονεμένοι. Ακρίβυνε η ζωή, μεγάλωσαν και τα παιδιά κι έχουν κι αυτά ανάγκες. Κι ο άρχοντας του παραμυθιού με πρησμένα από το κλάμα μάτια και τρεμάμενα χέρια άνοιξε τα σεντούκια του κι άρχισε το ξεδιάλεγμα. Κάτι να βρει ν΄ αξίζει. Να το πουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί, μια χούφτα ελιές. Δεν βρήκε πολλά. 882 κομμάτια όλα κι όλα της συλλογής ενός προπάππου του. Και πέσαν πάνω του να τον φάνε. Να τον κατηγορήσουν πως ξεπουλά κειμήλια εθνικά. Ο κ. Βουλγαράκης που ήρθε όψιμος υποστηρικτής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, λες και δεν ήταν μέλος της κυβέρνησης που του τα ΄δωσε. Εξώδικα στους Christie΄s έστειλε. Μην περάσουν τα μαχαιροπίρουνα σε χέρια ξένα, βαρβαρικά.

    Αυτά μας πόνεσαν; Την ώρα που ένα τεράστιο «πωλείται» έχει αναρτηθεί απ΄ άκρου εις άκρον της χώρας; Ο Γλύξμπουργκ τουλάχιστον πουλά τ΄ ασημικά που του έδωσαν, ενώ ο κ. Αλογοσκούφης συμπεριφέρεται σαν τον κακό κληρονόμο που ξεπουλά τα πάντα. Νομίζω;

    Νίκος Ντακάκης

    "Σσσσσσ, μην το λέτε δυνατά αγαπητέ Νίκο και το μάθουν και οι πολυεθνικές. Μπορεί να σπεύσουν να μας αγοράσουν. Τ ώρα το τι θα πιάσουμε, ως ελαττωματικά, είναι άλλο θέμα. Η πρόθεση πώλησης μετράει..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή