tag:blogger.com,1999:blog-5588191324065256038.post6826179001610257179..comments2023-06-24T15:57:13.663+03:00Comments on AΘΙΒΟΛΕΣ: Το μεγάλο παζάριΝίκος Ντακάκηςhttp://www.blogger.com/profile/12958533526427959997noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-5588191324065256038.post-47959636574156873452008-11-13T18:57:00.000+02:002008-11-13T18:57:00.000+02:00Εφημερίδα «Τα Νέα» 27/02/2007http://www.tanea.gr/d...Εφημερίδα «Τα Νέα» 27/02/2007<BR/>http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=11594<BR/><BR/>Η Φοίβη Αθηναίου έγραψε:<BR/><BR/>Όταν θα πάω, κυρά μου, στο παζάρι <BR/><BR/>Κυρία Φοίβη, <BR/>Ως κατακλείδα στην υπόθεση «δημοπρασία»: «Όταν θα πάω, κυρά μου, στο παζάρι...» θα σου πάρω ένα κυπελλάκι. Και μαχαιροπίρουνα και βάζα. Της οικοσκευής το κάγκελο δηλαδή. «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη...», ο δρόμος να παρακαλάς στους Christie΄s να σε βγάλει. Εκεί που πουλήθηκε πάλι η Ελλαδίτσα κομμάτι κομμάτι. Να ενισχύσεις με τον οβολό σου τον φτωχό βασιλιά που του πήραν οι κακοί μαζί με θρόνους και κορώνες, κτήματα και παλάτια και τον άφησαν απροστάτευτο κι ανήμπορο στη σκληρή βιοπάλη. Μπορείς να φανταστείς τη θέση του; Ν΄ ανοίγει μπαούλα και να ψάχνει στα συρτάρια για να ξετρυπώσει ένα ζευγάρι μαχαιροπίρουνα να τα πουλήσει, για να μπορέσει ν΄ αγοράσει ένα κιλό φακές και λίγα μακαρόνια για τη φαμίλια του τη φτωχή! <BR/><BR/>Τα καταφέραμε πάλι και γελοιοποιηθήκαμε ως έθνος. Ρεζίλι των σκυλιών γίναμε. Έτσι είμαστε εμείς. Λαός γαλαντόμος και πονόψυχος. Τον καταλάβαμε τον πόνο του άρχοντα. Νύχτα έφυγε, με τα ρούχα που φορούσε μόνο. Με μια γριά μάνα και δυο μωρά στην αγκαλιά. Και πέσαν όρνια αρπαχτικά στο βιός του και το διαγούμισαν. Κι έμειναν κάτι λίγα, σκόρπια εδώ κι εκεί, από την κληρονομιά των προγόνων του. Κι εμείς πάλι έτσι θα τον αφήναμε; Με την πίκρα και τον πόνο; Να ζει με το μαράζι στη μαύρη ξενιτιά; Όχι. Είμαστε κράτος φιλότιμο εμείς. <BR/><BR/>Επιτροπές φτιάξαμε. Καλαμαράδες με μυωπικά γυαλιά και μακριά μαύρα μανίκια δούλεψαν μέρες και νύχτες ατέλειωτες. Με σκληρή δουλειά ξεδιάλεξαν αυτά τα λίγα. Και γέμισαν είκοσι ένα- ναι, καλά ακούσατε, 21- κοντέινερ με είδη πρώτης ανάγκης και του τα στείλαμε. <BR/><BR/>Νύχτα βέβαια, για να μην έχει και κίνηση στους δρόμους. Με βούλες κι υπογραφές κι «ετέθη η Μεγάλη του Κράτους Σφραγίς» στις λίστες. <BR/><BR/>Μα ΄ρθαν χρόνοι δίσεκτοι και καιροί ανάποδοι και πονεμένοι. Ακρίβυνε η ζωή, μεγάλωσαν και τα παιδιά κι έχουν κι αυτά ανάγκες. Κι ο άρχοντας του παραμυθιού με πρησμένα από το κλάμα μάτια και τρεμάμενα χέρια άνοιξε τα σεντούκια του κι άρχισε το ξεδιάλεγμα. Κάτι να βρει ν΄ αξίζει. Να το πουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί, μια χούφτα ελιές. Δεν βρήκε πολλά. 882 κομμάτια όλα κι όλα της συλλογής ενός προπάππου του. Και πέσαν πάνω του να τον φάνε. Να τον κατηγορήσουν πως ξεπουλά κειμήλια εθνικά. Ο κ. Βουλγαράκης που ήρθε όψιμος υποστηρικτής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, λες και δεν ήταν μέλος της κυβέρνησης που του τα ΄δωσε. Εξώδικα στους Christie΄s έστειλε. Μην περάσουν τα μαχαιροπίρουνα σε χέρια ξένα, βαρβαρικά. <BR/><BR/>Αυτά μας πόνεσαν; Την ώρα που ένα τεράστιο «πωλείται» έχει αναρτηθεί απ΄ άκρου εις άκρον της χώρας; Ο Γλύξμπουργκ τουλάχιστον πουλά τ΄ ασημικά που του έδωσαν, ενώ ο κ. Αλογοσκούφης συμπεριφέρεται σαν τον κακό κληρονόμο που ξεπουλά τα πάντα. Νομίζω; <BR/><BR/>Νίκος Ντακάκης <BR/><BR/>"Σσσσσσ, μην το λέτε δυνατά αγαπητέ Νίκο και το μάθουν και οι πολυεθνικές. Μπορεί να σπεύσουν να μας αγοράσουν. Τ ώρα το τι θα πιάσουμε, ως ελαττωματικά, είναι άλλο θέμα. Η πρόθεση πώλησης μετράει..."Anonymousnoreply@blogger.com