Δευτέρα, Δεκεμβρίου 07, 2009

Μια εξήγηση

Γεια σας! Χαθήκαμε τελευταία. Πέρασαν μέρες αρκετές, τι μέρες, μήνες πέρασαν, από τότε που έχουμε να επικοινωνήσουμε. Εξαιτίας μου, φυσικά. Βέβαια, έχω και εγώ τα δίκια μου. Μια οι αναδουλειές, μια που φράγκα δεν υπάρχουν, πού διάθεση για άρθρα και σχολιασμούς. Αλλά αυτά τα ξεπερνούμε συνήθως με ένα «την υγειά μας να ’χουμε» και πάμε παρακάτω.

Είχα ωστόσο και άλλες ασχολίες περισσότερο ευχάριστες. Πρώτα πρώτα το μυθιστόρημα που με βασάνιζε καιρό, τελειώνει επιτέλους. Και ύστερα, η συνεργασία μου με τον εκδοτικό οργανισμό Λιβάνη. Τα βιβλία μου «Όπως τ’ όνειρο», «Η Αδελφότης των Στεναγμών» και το ανέκδοτο «Ψυχαρίδα», άρεσαν, κατά τα φαινόμενα, στους αναγνώστες και πριν από κάποιες μέρες, στις 18 Νοέμβρη συγκεκριμένα, υπόγραψα συμβόλαιο με τον γνωστό οίκο. Αυτά σαν οφειλόμενη εξήγηση για την απουσία μου.


Επεισόδια

Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό, δυστυχώς. Κι ας πονά. Κι ας με καίει. Πάει ένας χρόνος από τότε που ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, έπεφτε νεκρό από τη σφαίρα ενός Ράμπο. Σοκαρίστηκε το πανελλήνιο. Και πόνεσε και έκλαψε και εξαγριώθηκε. Και στον χρόνο απάνω δεν το ξέχασε. Ουδείς. Ούτε οι συμμαθητές του, ούτε οι συνομίληκοί του, ούτε οι μεγαλύτεροι. Που είχαν κάθε δικαίωμα να το τιμήσουν. Να συγκεντρωθούν. Να βροντοφωνάξουν «όχι άλλη βία πια». Όχι άλλοι νεκροί. Αυτός ο τόπος τους χρειάζεται τους νέους. Τους έχει ανάγκη. Και κάτι ακόμα. Έχει δικαίωμα να τιμά τους νεκρούς του. Να ζητά επιτακτικά τα αυτονόητα, να μάχεται γι’ αυτά. Ειρηνικά όμως. Μέσα στα πλαίσια της λογικής και της δημοκρατίας, που για να στεριώσει έχει ποτιστεί με πολύ αίμα.

Έχει υποχρέωση όμως αυτή τη δημοκρατία να την προστατεύσει και να τη διαφυλάξει. Από τους μισαλλόδοξους, τους καιροσκόπους, τους υποκινούμενους. Τους ταραξίες κάθε μορφής και είδους. Από αυτούς που δεν έχουν μάθει να σέβονται ούτε τον εαυτό τους. Που το μόνο που γνωρίζουν καλά είναι να σπούνε, να καίνε, να καταστρέφουν, να λεηλατούν. Μαγαζιά, τράπεζες, πανεπιστήμια, κρατική περιουσία. Έλεος πια!

Χτες πάλι κατέλαβαν την Πρυτανεία. Και τη Νομική και το Πολυτεχνείο. Έστειλαν στην εντατική τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας, έκαψαν τη σημαία. Αιδώς! Αν τη γνωρίζουν τη λέξη. Αν ξέρουν τι σημαίνει. Ας μπει ένα τέλος επιτέλους. Με όλους αυτούς που επιμένουν να υποστηρίζουν πως έχουμε πόλεμο και εσωτερική κατοχή. Και πως οι αστυνομικοί δεν είναι οι ταγμένοι να προστατεύουν τον πολίτη και την τάξη, αλλά οι εσωτερικοί εχθροί που πρέπει να εξοντωθούν.


Νεοδημοκρατικά

Εδώ τι να πεις, που σηκωθήκανε τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι. Και όμως, το χτύπησαν. Ξεκίνησε η Ντόρα με τον αέρα του νικητή, χίλιες υπογραφές μάζεψε στο άψε σβήσε, και νόμισε πως θα καταλάβει εξ εφόδου τα χειμερινά ανάκτορα. Αλλά η αλαζονεία και η μεγάλη σιγουριά είναι σύμβουλοι κακοί. Συμφώνησε με την τροποποίηση του καταστατικού, πήγε στη βάση κι απόμεινε να βλέπει την πλάτη του Σαμαρά. Γιατί άραγε; Γιατί δεν έλαβε υπόψη της την οργή του Νεοδημοκράτη που τον αλάλιασαν τόσα χρόνια. Γιατί δεν διαχώρισε έγκαιρα τη θέση της από την προηγούμενη κυβέρνηση. Γιατί κατηγορήθηκε πως στην αγκάλη της βρήκαν καταφύγιο όλα τα μπουμπούκια που εξέθρεψε η περασμένη εξαετία. Γιατί, γιατί ο οργισμένος Νεοδημοκράτης απλά ζητά εξιλαστήρια θύματα ακόμη. Μπορεί να μας πλήγωσε σαν Κρητικούς το αποτέλεσμα, αλλά δυστυχώς δεν αλλάζει.

Μετεκλογικά

Μήνες έχουμε να τα πούμε. Πριν από τις εκλογές τις 4 Οκτώβρη. Και από τότε έγινε… και τι δεν έγινε! Καταρχάς, χάσαμε τη Νέα Δημοκρατία, στοπ. Και την πρωθυπουργάρα μας, τον Κώστα Καραμανλή, τον καταλληλότερο, καλέ! Τον αρχιερέα της κάθαρσης, όπως είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό του και εντός του Κοινοβουλίου, μάλιστα. Αυτόν που θα κυβερνούσε σεμνά και ταπεινά, επειδή έφερε το θείο χάρισμα και είχε το ηθικό πλεονέκτημα. Αυτόν που την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια όταν αντιλήφθηκε πως δεν πάει άλλο.

Στη μέση της κοινοβουλευτικής περιόδου προκήρυξε εκλογές για να τις χάσει και να γλιτώσει. Μια κι έξω, όπως λέει. Και τώρα, στον άφθονο χρόνο που θα έχει, θα βλέπει με την ησυχία του όσα dvd τραβάει η ψυχή του, θα παρακολουθεί την ομάδα του, θα πίνει τα ουζάκια του. Όχι θα κάτσει να σκάσει! Έδωσε όμως και μια ευκαιρία στον κάθε πικραμένο να χαρεί. Που έριξε μαύρο και το φχαριστήθηκε η ψυχούλα του. Γιατί οι δέκα μονάδες και πάνω, διαφορά, δεν είναι και λίγο, εδώ που τα λέμε.

Και ήλθε ο Γιώργος στα πράγματα. Έτσι όπως το ακούσατε. Γ ι ώ ρ γ ο ς. Και αυτά τα Γιωργάκη που ξέρατε μέχρι χθες, να τα ξεχάσετε. Γιατί ο άνθρωπος έδειξε πως και σχέδιο έχει, και πυγμή διαθέτει, και θέληση να κάνει πέντε πράγματα μαζεμένα. Εντάξει. Του ήρθαν λίγο βολικές οι συγκυρίες. Είχαν αλαλιάσει το πόπολο τα σκάνδαλα, τα ομόλογα, οι κουμπάροι, τα Βατοπέδια, πήρε ανάποδες και άντε φέρτο βόλτα μετά. Σου λέει, τελευταία ευκαιρία το ΠΑΣΟΚ κι αν μας δουλέψει και αυτό, εδώ είμαστε πάλι. Το ένα ήταν αυτό. Το δεύτερο οι αμυδρές ελπίδες που έδωσε στον λαό, τον παραζαλισμένο από την αναδουλειά, την ανέχεια, την κοροϊδία και την κακομοιριά. Βέβαια, παρέλαβε διαλυμένο το κράτος και τα ταμεία αδειανά.

Όμως, φύσηξε φρέσκος αέρας στο Μαξίμου, έφυγε η μπόχα, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη η καμαρίλα. Με την πρώτη έκοψε τον βήχα σε όσους ονειρευόντουσαν τιμές και μεγαλεία. Πάνε οι νοοτροπίες οι παλιές. Και οι παράγοντες και οι κομματάνθρωποι. Και ας βρυχάται και ας απειλεί το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Τέρμα οι λιμουζίνες με την πρώτη, χιλιοτετρακοσάρι κι αν σ’ αρέσει, τέρμα οι σπατάλες, τέρμα κι οι ρεμούλες. Διαφάνεια παντού επαγγέλλεται, ΑΣΕΠ και των γονέων, δίκαιη φορολόγηση, πραγματικό πόθεν έσχες.

Έχει προβλήματα πολλά να αντιμετωπίσει. Βουνά ολόκληρα. Και γκρίνιες και απογοητεύσεις. Όμως το στίγμα και η ενέργεια που εκπέμπει αυτή η κυβέρνηση δεν παύουν να είναι στοιχεία πέρα για πέρα θετικά. Αγωνιά ο παραζορισμένος λαός. Βιάζεται και με το δίκιο του. Όμως από την άλλη, πρέπει να κάνει υπομονή, γιατί η νέα κυβέρνηση από τη μια δεν διαθέτει κανένα μαγικό ραβδί και από την άλλη έχει να αντιμετωπίσει του κόσμου τις αντιδράσεις. Εδώ, με το καλημέρα, της την έπεσε το ΚΚΕ, τόσο στο Υπουργείο Εργασίας, όσο και στο Λιμάνι του Πειραιά. Και στον Περισσό η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια. Έτσι ακριβώς. Δεν θα κάνει αντιπολίτευση, λέει, ούτε θα προτείνει λύσεις, αλλά πόλεμο. Γιατί πάει η Νέα Δημοκρατία, μας τελείωσε, κέρδισε το ΠΑΣΟΚ και έχασε τη βολή της. Και από κοντά η Ενωμένη Ευρώπη. Αλμούνια και Τρισέ που τρώνε τα λυσακά τους. Πεντέμισι χρόνια, λέει, τους κοροϊδεύαμε και αυτοί δεν σηκώνουν τέτοια και τα λοιπά και τα λοιπά. Πήγε ο Γιώργος να δώσει ένα βοήθημα στους ασθενέστερους και αυτό χωρίς κόστος για τον δημόσιο κορβανά, από την έκτακτη εισφορά βγήκε, και πέσανε πάνω του να τον φάνε. Είναι να μην τους πεις τώρα, Αλογοσκούφης, καλή του ώρα, που σας χρειάζεται!

Βέβαια, εξήντα μέρες και κάτι, και πρόλαβε να έχει κι αυτός τις αστοχίες του. Άμα μοιράσουν αρμοδιότητες οι Υπουργοί με τους Υφυπουργούς, να μου τηλεγραφήσεις. Αμ, το άλλο; Για Γενικούς Γραμματείς ξεκίνησε, ξέρεις τώρα, μέσω ίντερνετ και τέτοια, κι έπεσε τέτοιο μπέρδεμα, που όρεξη να έχεις να γελάς. Άντε, συντρόφια, και καλά ’νιάμηνα, που λένε.



5 σχόλια:

  1. Νίκο μου, Καλώς τονα κι ας άργησε!!!
    Αφού έχεις καλά μαντάτα, για πάρτη σου, ούλα χαλάλι!

    Με την πολιτική δεν ανακατεύομαι. Ξέρω μόνο πως δεν ζω όπως θα ήθελα και ζω ξανά εποχές δύσκολες, σχεδόν όπως όταν ήμουνα παιδί. Αυτό δείχνει πως όλοι φταίνε. Και οι πολιτικές και οι πολιτικοί και εμείς και το Ευράκι, φυσικά!

    Πολύχρονος για την γιορτή σου φίλε μου! Να είσαι γερός, ευτυχισμένος, να χαίρεσαι και να σε χαίρεται η οικογένεια και πάντα να δικαιώνεσαι! Κι εγώ μαζί σου που σε πίστεψα και δεν σε ζήλεψα!
    Όχι που δεν θα τους άρεσαν τα βιβλία σου, Νίκο μου! Ειδικά η αδελφότητα που είχε και πολύ Κατερίνα! Γι' αυτό γράφε και μην σταματάς καθόλου!
    Μετά θα γίνουν και σήριαλ! Σου είπα:"Έχω μύτη εγώ", δεν με πίστεψες!
    Θερμά Συγχαρητήρια Νίκο μου και Καλοτάξιδα να είναι όλα τα μυθιστορήματά σου! Ο αγώνας σου δικαιώθηκε! Αν και χρωστάς πολλά και στον αγώνα της Φωτεινής, γιατί έτσι σε μάθαμε! Χρωστάς λοιπόν κέρασμα όταν έρθω εκεί και Δημόσιο Ευχαριστώ στην Φωτεινή!
    Γράψ' το!και μάθε να δακτυλογραφείς!Τυχερέ!Εδώ όντως σε ζηλεύω!

    Ά, ρε Φωτεινή γμτ (σόρυ) την απόσταση!

    Τα ξαναλέμε! Πήγε 3μιση και μόλις προλαβαίνω να βγάλω ντελάλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν τα αισθήματα είναι γνωστά, τα λόγια περιττεύουν.
    Κατερίνα μου,
    και πάλι σε ευχαριστώ. Μακάρι να γινόταν να συναντηθούμε κάποτε για να τα πούμε κι από κοντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα γίνει κι αυτό Νίκο μου! Στις χαρές σου!Θα μοιράσουμε την απόσταση. Δεν μπορεί! Θα ανέβεις Αθήνα... θα κατέβω κι εγώ... Όλα καλά! Βουνό με βουνό δε σμίγει!Μόνο την υγειά μας νά 'χουμε και αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκο μου, ήρθε το 2010!
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
    Υγεία πρώτα απ' όλα και μετά πάρε φόρα ΚΑΛΗ, σε όλα τ' άλλα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατερίνα μου,
    Καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία και όλα τα άλλα....θα έλθουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή