Καλό το παραμύθι, δεν λέω, αλλά…

Πρέπει να τελειώνουμε μ’ αυτούς. Μια κι έξω. Οριστικά και αμετάκλητα. Γιατί όσο περισσότερο μένουν στην εξουσία, τόσο βαθαίνει η κρίση και ζημιώνεται ο τόπος. Αυτή την εποχή ζούμε το απόλυτο παράλογο σε όλο του το μεγαλείο. Το απόλυτο όμως. Ο Πρωθυπουργός, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, προκήρυξε εκλογές για το καλό του τόπου. Ενήργησε, λέει, με γνώμονα το γενικό συμφέρον. Κι από το σημείο αυτό και μετά, άρχισε το χοντρό δούλεμα και το παραμύθι δεν λέει να πάρει τέλος. Βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση, υποστηρίζει. Η οικονομία είναι υπό κατάρρευση και πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Μόνο που δεν μας λέει ποιος ευθύνεται γι’ αυτό. Ποιος κυβερνούσε τη χώρα τα τελευταία πεντέμιση χρόνια και ποιος, με πράξεις ή παραλείψεις, την οδήγησε σε αυτό το χάλι. Ποιος εκτίναξε στα ύψη το δημόσιο χρέος και ποιος δημιούργησε τα ανεξέλεγκτα ελλείμματα που έγιναν θηλιά και απειλούν να μας πνίξουν.

Πρέπει να παγώσουν για δυο χρόνια οι μισθοί και οι συντάξεις, είπε, και μόλις ο Παπανδρέου υποσχέθηκε αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, άρχισε να τα γυρίζει και να υποστηρίζει πως οι εξαγγελίες αυτές είναι χωρίς αντίκρισμα, γιατί ο πληθωρισμός βρίσκεται σε επίπεδα κάτω του ένα τοις εκατό και άρα οι αυξήσεις θα είναι μηδαμινές. Αλλά αφού είναι έτσι και πρόκειται για ψίχουλα, γιατί να θέλει άραγε να τα στερήσει από τον φτωχό και αδύνατο μισθοσυντήρητο; Δεν λέω. Καλό το παραμύθι, αλλά πρέπει να τελειώνουμε, γιατί και τα καλαμπούρια και τα ευτράπελα κάποτε πρέπει να παίρνουν τέλος.

Υποσχέθηκε πως θα παγώσει τις προσλήψεις γιατί δεν αντέχει άλλο το Δημόσιο και τα Ταμεία. Και πριν περάσουν λίγες ημέρες βγήκε στη φόρα η ιστορία με τα περιβόητα stages, χάρις στα οποία προχώρησαν σε χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις φτηνής και ανασφάλιστης εργασίας. Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Στον πιο ευαίσθητο τομέα, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, διόρισαν εκατό, ναι καλά ακούσατε, 100 υπαλλήλους για να χειριστούν, υποτίθεται, τους ειδικούς λογαριασμούς. Μόνο που τέτοιο αντικείμενο δεν υπάρχει σύμφωνα με τον αρμόδιο Διευθυντή. Οι κυβερνώντες όμως επέμεναν, όπως και ο Διευθυντής. Πώς το έλεγε εκείνη η πετυχημένη διαφήμιση; «Δεν έχω αυτοκίνητο, καρντιά μου» ε, κάτι τέτοιο. Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο.

Προχθές ακόμη, στο debate των δύο υποψήφιων πρωθυπουργών, κατηγόρησε τον Παπανδρέου πως και αυτός, με την υπογραφή του, είχε συμβάλει στον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. Μόνο που παρέλειψε να πει πως επρόκειτο για την Κοινότητα της Ανθούσας και πως τη σχετική τροπολογία την είχε υποστηρίξει και το κόμμα του τότε. Είπε και άλλα πολλά ψέματα, ειπωμένα με τον φυσικότερο τρόπο, σε σημείο που να αναρωτιέται ο μέσος πολίτης αν τα πιστεύει αυτά που λέει. Τα ψέματα όμως κάποτε τελειώνουν. Η αλήθεια είναι μία και μοναδική. Δεν προκήρυξε εκλογές για το καλό του τόπου, ούτε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας. Η κυβέρνηση αυτή κατέρρευσε κάτω από το βάρος των σκανδάλων και των ανομιών της. Πήγε σε εκλογές γιατί απλούστατα δεν μπορούσε να μείνει άλλο. Διέθετε μόλις 151 βουλευτές και ανάμεσά τους υπήρχαν οι λεγόμενοι Βατοπεδινοί, ο Παυλίδης και πρωταγωνιστές σκανδάλων κάθε μορφής και είδους και γιατί οδήγησε τη χώρα σε μια πρωτοφανή κρίση. Πολιτική, ηθική, κοινωνική. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια. Τα υπόλοιπα, περί υπευθυνότητας και τα λοιπά, είναι παραμύθια της Χαλιμάς.

Θα αναρωτηθείτε τώρα και ο άλλος, ο Παπανδρέου, πώς θα τα βγάλει πέρα; Μήπως μιλά αόριστα και γενικά; Υπάρχουν λύσεις μαγικές; Κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Δείχνει ωστόσο αποφασισμένος να βάλει τάξη σε αυτό το μπάχαλο και προπάντων δίνει μια, κάποιας μορφής, ελπίδα στον λαό. Γι’ αυτό και μόνο αξίζει να στηριχθεί. Να του δοθεί η δυνατότητα να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, μήπως και δούμε κάποτε Θεού πρόσωπο. Να ξαναπάρει μπροστά, έστω στοιχειωδώς, η αγορά, βρε παιδιά, να κινηθεί κάτι τέλος πάντων. Φτάσαμε στο μη περαιτέρω. Ο μέσος Έλληνας ένιωσε στο πετσί του τι σημαίνει Καραμανλής και κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και δεν θα διακινδυνεύσει μια επανεκλογή του. Κι ας επιμένει. Κι ας μιλά για το έργο που δήθεν έχει κάνει.

Στο ίδιο μοτίβο και οι τοπικοί υποψήφιοί του που επιμένουν πως πρόκειται για ένα έργο τεράστιο που σε καμιά άλλη εποχή δεν έγινε κάτι αντίστοιχο. Αλλά φαίνεται πως τους διαφεύγει το γεγονός πως ο νομός μας είναι μικρός, ένα τσιγάρο δρόμος που έλεγαν οι παλιοί, για να πας από τη μια άκρη στην άλλη. Και αυτός ο νομός είναι ρημαγμένος και εγκαταλειμμένος. Αποκλεισμένος από στεριά, θάλασσα και αέρα. Με τους πάντες, αγρότες, εργαζόμενους και επαγγελματίες σε απόγνωση. Με τον τουρισμό σε κρίση. Και όσο για το έργο που έκαναν, αρκεί η πινακίδα που έστησαν στο Νοσοκομείο για να το καταδείξει. Γι’ αυτό πρέπει και η μεθαυριανή μας ψήφος να είναι πραγματική, σε αντιδιαστολή με την εικονική πραγματικότητα που μας παρουσιάζουν. Χρειαζόμαστε ανθρώπους νέους, δυναμικούς, με όρεξη για δουλειά. Που θα προσπαθήσουν να μας βγάλουν από το τέλμα. Και κάτι άλλο. Όσο πλησιάζει η ώρα της κρίσεως, τόσο πληθαίνουν οι φήμες για γραμμές που δίνονται ένθεν κακείθεν.

Για ρυθμιστές και παράγοντες που με την παρέμβασή τους μπορούν να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα και να επιβάλουν τους εκλεκτούς τους. Δεν λέω. Καλό το καλαμπουράκι, γελάσαμε, πάμε παρακάτω. Αφού ακόμη κι εγώ ο αφελής θέλω να πιστεύω πως ο λαός έχει ξυπνήσει. Πως αυτή τη φορά θα πάει να ψηφίσει με βάση τα συμφέροντά του και όχι καθοδηγούμενος και συρόμενος. Γιατί θέλω να πιστεύω πως η εποχή που τους πολίτες τούς θεωρούσαν «βούγια» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Είπαμε. Καλό το παραμύθι, δεν λέω, αλλά κάπου εδώ ήρθαμε.