Παρασκευή, Αυγούστου 29, 2008

Ελλάς της μεταρρύθμισης-Ελλάς των φόρων-Ελλάς της ντόπας γενικώς και των «αδήλων πόρων»

Πήξαμε στη μεταρρύθμιση, ρε παιδιά. Ειλικρινά κάποιος πρέπει να τους πει να ανακόψουν ταχύτητα, γιατί με τη φόρα που έχουν πάρει θα ζαλιστούμε στο τέλος. Μέσα σε λιγότερο από πέντε χρόνια, επανασυστάθηκε το κράτος και, περιέργως πώς, αναγεννήθηκε σαν τον Φοίνικα. Σεμνά και ταπεινά καταπολεμήθηκε η γραφειοκρατία, ανασυγκροτήθηκε ο δημόσιος τομέας, μπήκε τάξη στα οικονομικά και μια ασφάλεια και μια τάξη επικρατεί απ’ άκρου εις άκρον της χώρας.
Μειώθηκε η ανεργία, αυξήθηκε το κατά κεφαλήν εισόδημα και ενώ πλήθος από κοινωνικά προγράμματα τρέχουν ήδη, συνεχώς εξαγγέλλονται νέα κι η Ελλάδα επάξια κατακτά τις πρώτες θέσεις στον κατάλογο των πλέον ευνομούμενων και οικονομικά εύρωστων χωρών.
Η αλήθεια είναι πως με είχε πάρει για λίγο ο ύπνος χωρίς να το καταλάβω και ξύπνησα απότομα. Στο υπνοδωμάτιό μου η τηλεόραση ήταν ακόμη ανοιχτή και μια γνώριμη φυσιογνωμία, αυτή του κ. Αλογοσκούφη, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, έκανε δηλώσεις. Κάτι για φορολογική μεταρρύθμιση και ελάφρυνση των ασθενέστερων πήρε τ’ αυτί μου και, ήθελα δεν ήθελα, άνοιξα διάπλατα τα μάτια. Έτοιμος ήμουν να πεταχτώ πάνω πανηγυρίζοντας, όταν άρχισε η εξειδίκευση των μέτρων.
-Καταργείται το αφορολόγητο των μικρομεσαίων εμπόρων και λοιπών ελεύθερων επαγγελματιών, με το ατράνταχτο επιχείρημα πως φοροδιαφεύγουν και το κράτος αδυνατεί να τους ελέγξει.
-Επιβάλλεται ενιαίο τέλος ακινήτων ίδιο για όλους. Πλούσιους και φτωχούς.
-Αυξάνονται κατά 20% τα τέλη κυκλοφορίας των πάσης φύσεως τροχοφόρων.
-Αυξάνεται στο 80% η προκαταβολή του φόρου Ανωνύμων Εταιρειών.
-Επιβάλλεται πρόσθετος φόρος 10% στα μερίσματα από μετοχές.
-Φορολογούνται τα stock options,
κι αυτά είναι μόνο η πρώτη δόση, λέει. Από τον Οκτώβριο, με το καλό, όταν θα αρχίσει η σύνταξη του νέου προϋπολογισμού, θα έλθει η αύξηση στον φόρο κατανάλωσης καυσίμων, θα ακολουθήσουν οι συνήθεις ύποπτοι, τσιγάρα και ποτά, και πάει λέγοντας. Όσο για τον ΦΠΑ, αυτός παίζεται. Ε, να μην έχουμε και μια κάποια σχετική αγωνία να πορευόμαστε;
Πετάχτηκα πάνω. Αυτό δεν είναι φορολογική ελάφρυνση, φώναξα. Φοροκαταιγίδα είναι, φορομπηχτική πολιτική του κερατά. Ναι, αλλά εγώ το άκουσα με τ’ αυτιά μου. Άκουσα για εξορθολογισμό των φορολογικών εσόδων και για ελάφρυνση των ασθενεστέρων.
«Α, αυτό;» μου απαντά μια φωνή.
Είναι μια εξαγγελία, λέει, για μείωση του φορολογικού συντελεστή που θα ξεκινήσει από το 2010 και θα ολοκληρωθεί το 2014. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή. Κι εντωμεταξύ δεν τιμαριθμοποιείται η φορολογική κλίμακα, κάτι που από μόνο του σημαίνει επιπλέον φόρους.
«Κι οι μεταρρυθμίσεις που μου κοπανάνε κάθε τόσο;»
«Δεν τις είδες;» μου απαντά η ίδια φωνή.
«Πού, ρε παιδιά;»
«Στο ασφαλιστικό, στην παιδεία, στον ΟΤΕ, στα λιμάνια, στα νερά, παντού. Εδώ χώνεψες την καλοκαιρινή φοροκαταιγίδα, που σου πλασάρισαν σαν ελάφρυνση, στις μεταρρυθμίσεις κόλλησες; Δεν έχεις καταλάβει ακόμη πως τα πάντα είναι θέμα σερβιρίσματος; Το περιτύλιγμα είναι που κάνει τη διαφορά, φίλε μου».
Ξάγρυπνος έμεινα όλη τη νύχτα περιμένοντας μάταια τις αντιδράσεις που δεν ήρθαν. Ξεσηκωμό περίμενα. Διαμαρτυρίες έντονες, συλλαλητήρια και απεργίες γενικές. Κι αντί γι’ αυτό, κάτι πήγε να ψελλίσει το ΠΑΣΟΚ κι όπως κάθε φορά βρέθηκε κολλημένο στον τοίχο με την μόνιμη επωδό «Εσείς κάνατε χειρότερα», να το ’χει πάρει στο κατόπι. Και με το δίκιο τους, εδώ που τα λέμε, του συμπεριφέρονται έτσι. Αφού αυτό το ίδιο δεν βγήκε πρώτο να καταδικάσει την εποχή Σημίτη, που γιγάντωσε τη διαφθορά κι άφησε πίσω της έργο σπουδαίο μεν, αλλά στάχτη και μπούρμπερη στην οικονομία, το κράτος και τα δημόσια ταμεία, καλά να πάθει. Από την αρχή, από το 2004, θα έπρεπε να έχει πάρει αποστάσεις και σιγά-σιγά, δειλά-δειλά, να έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει ένα πρόγραμμα που να δίνει ελπίδα στον λαό, αλλά πού!
Όσο για το ΚΚΕ, εκεί πραγματικά η κατάσταση είναι «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, ποτέ του δεν είδε σαν αντίπαλο τη Δεξιά. Με την αντιπολίτευση τα βάζει, τα συνδικάτα αντιμάχεται και τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον θεωρεί επικίνδυνο επειδή του έσπασε το μονοπώλιο. Είπα ΣΥΡΙΖΑ και θυμήθηκα Τσίπρα και Αλαβάνο. Αυτοί πάλι, φίλε μου, ζουν σ’ ένα κόσμο μαγικό, λες κι ήρθαν από το υπερπέραν. Τους βλέπετε; Τους ακούτε; Μόνιμα με την απορία είναι. Εκφέρουν έναν λόγο καταγγελτικό, με ύφος δασκαλίστικο, σαν να μας μαλώνουν. Βλέπουν κάποια στραβά κι ανάποδα, τα επισημαίνουν, αλλά κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τη λύση και δεν τη λένε για να μην τους την κλέψουμε.
Τι να κάνει κι ο έρμος ο λαός μόνος του, έτσι όπως τον κατάντησαν; Παραζαλισμένος παρακολουθεί τις εξελίξεις και προσπαθεί να τα φέρει βόλτα. Το «άρπαξε να φας και κλέψε να ’χεις» κατάντησε δόγμα. Σ’ όλες τις βαθμίδες. Σ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις. Από τους δικαστές που αποφασίζουν για πάρτη τους αυξήσεις 80% την ώρα που γύρω τους καταρρέει το σύμπαν, μέχρι τους «κουμπάρους» και τους κάθε λογής μιζαδόρους.
Φταίνε κι αυτοί που τους τα δίνουν, θα πουν κάποιοι. Φταίμε κι εμείς που τους ανεχόμαστε, λέω εγώ. Ένα καινούριο σκάνδαλο έρχεται κάθε φορά για να επισκιάσει το προηγούμενο που πέφτει στην αφάνεια, ξεχνιέται και πάμε γι’ άλλα. Μεγαλόσχημα στελέχη, διοικητές και πρόεδροι, δραστήριοι σύμβουλοι και ιδιαίτεροι υπουργών πιάστηκαν στα πράσα. Άλλοι απ’ αυτούς απλώς έπαιρναν δώρα ή δεχόντουσαν εξυπηρετήσεις κι άλλοι απαιτούσαν «άδηλους πόρους», σαν την αλήστου μνήμης Φρειδερίκη, και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Η δραστήρια, κατά τα άλλα, και υπερκινητική Δικαιοσύνη, συνήθως επιλαμβάνεται ανόρεχτα, για την τιμή των όπλων, θα έλεγα, και μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας στοιβιάζουν τις δικογραφίες στο αρχείο που δεν λέει να γεμίσει. Κι έρχεσαι τώρα εσύ, συμπολίτη αφελή, κι αναρωτιέσαι αν πρέπει να αμφισβητήσεις τα λόγια τού φτωχού, επίδοξου, Ολυμπιονίκη πως τάχα μου του έκαναν σαμποτάζ και δεν τον τσάκωσαν τίγκα στην ντόπα.
Α, ρε Παπακωνσταντίνου, με τα ωραία σου! Μόνο που εκείνο το «Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων…» θα πρέπει να το μετατρέψεις σε «Ελλάς της μεταρρύθμισης, Ελλάς των φόρων, Ελλάς της ντόπας γενικώς, και των «αδήλων πόρων».


Οδός Ελλήνων-Βασίλης Παπακωνσταντίνου

5 σχόλια:

  1. Γιατί περίμενες να βγούν στον δρόμο?
    Στο δρόμο βγαίνουν οι κατευθυνόμενοι δικαίως η αδίκως από τα μεγάλα κόμματα συνδικάτα. Ο χρεωμένος έμπορος η βιοτέχνης πώς να χάσει το μεροκάματο που θα χάσει και τους λίγους πελάτες που έχει. Δεν υπάρχει υποστήριξη σε μας από κανέναν, δυστυχώς.
    Συμφωνώ απόλυτα για τον Αλαβάνο και τον παραγιό του Τσίπρα. Με αυτά και με αυτά όλο και περισσότεροι νέοι σκέφτονται μια δουλειά στο εξωτερικό.
    καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, αγαπητή Σοφία, μόνο που όποιος δεν μπορεί να αντιδράσει θεωρείται αδύναμος και ως εκ τούτου, πρόσφορος σε κάθε είδους εκμετάλλευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εφημερίδα «Τα Νέα» 17-9-2008
    http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=87250

    Η Φοίβη Αθηναίου έγραψε:

    Νάνι, τ΄ αγγελούδι μ΄, νάνι

    Προς κυρία Φοίβη Αθηναίου
    Πήξαμε στη μεταρρύθμιση, ρε παιδιά! Ειλικρινά, κάποιος πρέπει να τους πει να ανακόψουν ταχύτητα, γιατί με τη φόρα που έχουν πάρει θα ζαλιστούμε στο τέλος. Μέσα σε λιγότερο από πέντε χρόνια, επανασυστάθηκε το κράτος και, περιέργως πώς, αναγεννήθηκε σαν τον φοίνικα. Σεμνά και ταπεινά καταπολεμήθηκε η γραφειοκρατία, ανασυγκροτήθηκε ο δημόσιος τομέας, μπήκε τάξη στα οικονομικά και μια ασφάλεια και μια τάξη επικρατεί απ΄ άκρου εις άκρον της χώρας, μειώθηκε η ανεργία...

    Με είχε πάρει για λίγο ο ύπνος χωρίς να το καταλάβω. Στο υπνοδωμάτιο η τηλεόραση ήταν ανοιχτή και μια γνώριμη φυσιογνωμία, αυτή του κ. Αλογοσκούφη, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, έκανε δηλώσεις. Κάτι για φορολογική μεταρρύθμιση και ελάφρυνση των ασθενέστερων πήρε τ΄ αυτί μου και άνοιξα διάπλατα τα μάτια. Έτοιμος ήμουν να πεταχτώ πάνω πανηγυρίζοντας, όταν άρχισε η εξειδίκευση των μέτρων.

    > Καταργείται το αφορολόγητο των μικρομεσαίων εμπόρων και λοιπών ελεύθερων επαγγελματιών, με το ατράνταχτο επιχείρημα πως φοροδιαφεύγουν και το κράτος αδυνατεί να τους ελέγξει. > Επιβάλλεται ενιαίο τέλος ακινήτων, ίδιο για όλους. Πλούσιους και φτωχούς. > Αυξάνονται κατά 20% τα τέλη κυκλοφορίας των πάσης φύσεως τροχοφόρων.

    > Αυξάνεται στο 80% η προκαταβολή του φόρου ανωνύμων εταιρειών.

    > Επιβάλλεται πρόσθετος φόρος 10% στα μερίσματα από μετοχές.

    > Φορολογούνται τα stock options.

    Κι αυτά είναι μόνο η πρώτη δόση, λέει. Από Οκτώβριο θα έρθει η αύξηση στον φόρο κατανάλωσης καυσίμων και πάει λέγοντας. Όσο για τον ΦΠΑ, αυτός παίζεται...

    Πετάχτηκα πάνω. Αυτό δεν είναι φορολογική ελάφρυνση, φώναξα. Φοροκαταιγίδα είναι. Ναι, αλλά εγώ το άκουσα με τ΄ αυτιά μου. Άκουσα για εξορθολογισμό των φορολογικών εσόδων και για ελάφρυνση των ασθενεστέρων. «Α, αυτό;», μου απαντά μια φωνή. «Είναι μια εξαγγελία», λέει, «για μείωση του φορολογικού συντελεστή από το 2010 έως το 2014». Ζήσε Μάη μου, δηλαδή. Κι εν τω μεταξύ δεν τιμαριθμοποιείται η φορολογική κλίμακα, κάτι που σημαίνει επιπλέον φόρους.

    «Και οι μεταρρυθμίσεις που μου κοπανάνε κάθε τόσο;». «Δεν τις είδες;» μου απαντά η φωνή. «Στο Ασφαλιστικό, στην παιδεία, στον ΟΤΕ, στα λιμάνια, στα νερά, παντού. Εδώ χώνεψες την καλοκαιρινή φοροκαταιγίδα, που σου πλασάρισαν σαν ελάφρυνση, στις μεταρρυθμίσεις κόλλησες; Δεν έχεις καταλάβει ακόμη πως τα πάντα είναι θέμα σερβιρίσματος; Το περιτύλιγμα είναι που κάνει τη διαφορά»...

    Νίκος Ντακάκης, Ρέθυμνο

    "Γιατί το βλέπετε έτσι, αγαπητέ Νίκο; Δείτε το σαν ωραίο παραμυθάκι του Μr. Ηorsehat, που μας λέει για να μας κοιμίζει και να μπορούν έτσι να μας κλέβουν και την ψήφο και ό,τι άλλο προαιρούνται οι σεμνοί, ταπεινοί και έχοντες μηδενική ανοχή στη διαφθορά (ωραίο ανεκδοτάκι δεν είναι αυτό;). Νάνι, λοιπόν, το μαντρί μου, νάνιιιιιιι...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εφημερίδα "Τα Νέα" 1-10-2008
    http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=1401945

    Η Φοίβη Αθηναίου έγραψε:

    Χαιρετίσματα λοιπόν...

    Αγαπητή Φοίβη.

    Μετά τα φορομπηχτικά μέτρα που ανακοίνωσε ο κ. Αλογοσκούφης περίμενα ξεσηκωμό. Διαμαρτυρίες, συλλαλητήρια και απεργίες γενικές. Κι αντί γι΄ αυτό, κάτι πήγε να ψελλίσει το ΠΑΣΟΚ κι όπως κάθε φορά βρέθηκε κολλημένο στον τοίχο με τη μόνιμη επωδό «Εσείς κάνατε χειρότερα». Αφού και το ίδιο δεν βγήκε πρώτο να καταδικάσει την εποχή Σημίτη, που γιγάντωσε τη διαφθορά και άφησε πίσω της έργο σπουδαίο μεν, αλλά στάχτη και μπούρμπερη στην οικονομία, καλά να πάθει. Από το 2004 θα έπρεπε να έχει πάρει αποστάσεις και σιγά σιγά να έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει ένα πρόγραμμα που να δίνει ελπίδα στον λαό, αλλά πού!

    Όσο για το ΚΚΕ, εκεί είναι «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε». Έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία χρόνια, ποτέ του δεν είδε ως αντίπαλο τη Δεξιά. Με την αντιπολίτευση τα βάζει, τα συνδικάτα αντιμάχεται και τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον θεωρεί επικίνδυνο επειδή του έσπασε το μονοπώλιο. Είπα ΣΥΡΙΖΑ και θυμήθηκα Τσίπρα και Αλαβάνο. Αυτοί πάλι ζουν λες κι ήρθαν από το υπερπέραν. Τους βλέπετε; Τους ακούτε; Μόνιμα με την απορία είναι. Εκφέρουν έναν λόγο καταγγελτικό, με ύφος δασκαλίστικο. Βλέπουν κάποια στραβά κι ανάποδα, τα επισημαίνουν, αλλά κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τη λύση.

    Τι να κάνει κι ο έρμος ο λαός μόνος του, έτσι όπως τον κατάντησαν; Παραζαλισμένος προσπαθεί να τα φέρει βόλτα. Το «άρπαξε να φας και κλέψε να ΄χεις» κατάντησε δόγμα. Σ΄ όλες τις βαθμίδες. Από τους δικαστές που αποφασίζουν για πάρτη τους αυξήσεις 80% την ώρα που γύρω τους καταρρέει το σύμπαν, μέχρι τους «κουμπάρους» και τους κάθε λογής μιζαδόρους.

    Φταίνε κι αυτοί που τους τα δίνουν, θα πουν κάποιοι. Φταίμε κι εμείς που τους ανεχόμαστε. Ένα καινούργιο σκάνδαλο έρχεται κάθε φορά για να επισκιάσει το προηγούμενο που πέφτει στην αφάνεια, ξεχνιέται και πάμε γι΄ άλλα. Μεγαλόσχημα στελέχη, διοικητές και πρόεδροι, δραστήριοι σύμβουλοι και ιδιαίτεροι υπουργών πιάστηκαν στα πράσα. Άλλοι απλώς έπαιρναν δώρα ή δέχονταν εξυπηρετήσεις κι άλλοι απαιτούσαν «άδηλους πόρους», σαν την αλήστου μνήμης Φρειδερίκη, και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.

    Η κατά τα άλλα υπερκινητική Δικαιοσύνη, συνήθως επιλαμβάνεται ανόρεχτα, για την τιμή των όπλων και μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας στοιβάζει τις δικογραφίες στο αρχείο. Κι έρχεται ο αφελής πολίτης κι αναρωτιέται αν πρέπει να αμφισβητήσει τα λόγια του φτωχού, επίδοξου Ολυμπιονίκη πως τάχα μου του έκαναν σαμποτάζ και δεν τον τσάκωσαν τίγκα στην ντόπα.

    Α, ρε Παπακωνσταντίνου, με τα ωραία σου! Μόνο που εκείνο το «Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων...» θα πρέπει να το μετατρέψεις σε «Ελλάς της μεταρρύθμισης, Ελλάς των φόρων, Ελλάς της ντόπας και των άδηλων πόρων».

    Νίκος Ντακάκης, Ρέθυμνο

    Ο Παπακωνσταντίνου είπε- και λέει ακόμη, τι κι αν πια άσπρισε η κούτρα του...- κι εκείνο το «Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία», αγαπητέ Νίκο. Και το κοινό ακόμη ταυτίζεται μ΄ αυτό (γιατί άραγεεεε;). Και όπως προσθέτει στους στίχους του τραγουδιού η Αφροδίτη Μάνου «Εγώ δε θέλω στη ζωή να κυβερνήσω/ θέλω να μείνω οπαδός φανατικός/ αυτών που πάντοτε την τρώνε από πίσω/ και στο μηδέν ξαναγυρνάνε διαρκώς».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εφημερίδα "Τα Νέα" 3-10-2008
    http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=1402175

    Η Φοίβη Αθηναίου έγραψε:

    Αντίδρασε κι εσύ. Μπορείς!

    Αγαπητή Φοίβη Αθηναίου,
    Θα ήθελα να απευθυνθώ στον αναγνώστη σου Νίκο Ντακάκη, από το Ρέθυμνο. Διαβάζοντας το άρθρο του τον φαντάστηκα να κάθεται μόνος, σ΄ ένα καφενείο του Ρεθύμνου, απογοητευμένος από τους πάντες και τα πάντα. Μήπως κηδεύει κι εκείνος την Ελλάδα, όπως πολλοί άλλοι που, ενώ δεν προτείνουν λύσεις, βιάζονται να βάλουν ταφόπλακα;

    Πολλοί από εμάς που ζούμε στο εξωτερικό ενημερωνόμαστε για τα συμβάντα στην Ελλάδα, που κάθε άλλο παρά χαροποιούν! Διαπιστώνουμε όμως και ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα, που ίσως εσείς στην Ελλάδα δεν το έχετε συνειδητοποιήσει: το χάσιμο της ελπίδας.

    Καθημερινά η χώρα βυθίζεται σε σκάνδαλα και αδιέξοδα. Ποιοι φταίνε; Οι γνωστοί κακοί πολιτικοί που «ο έρμος λαός» ψήφισε και ψηφίζει, χρόνια τώρα, κι ας μη βλέπει άσπρη μέρα! Οι αμπελοφιλοσοφίες, λοιπόν, του τύπου «έτσι όπως τον κατάντησαν (τον «έρμο λαό») και παραζαλισμένος προσπαθεί να τα φέρει βόλτα» ή το «άρπαξε να φας και κλέψε νά ΄χεις» είναι «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε» και δεν οδηγούν πουθενά!

    Μήπως έχει ακούσει το ρητό «ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν»; Τελικά, αν και δεν μου αρέσει καθόλου ο Churchill, με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα αρχίζω να πιστεύω ότι είχε δίκιο! Μόνο ένα σωστό συγκράτησα από τον... επικήδειο του Νίκου Ντακάκη: «Φταίμε κι εμείς που τους ανεχόμαστε»! Και, αν είναι έτσι, τότε ας φροντίσει να κοιτάζει μπροστά, όχι πίσω! Δεν έχουμε ανάγκη από γκρίνια, έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι δεν ξοφλήσαμε σαν χώρα. Κάνω λάθος;

    Φιλικά, Μίνα Σωτηροπούλου, Γκέτεμποργκ Σουηδίας
    ΥΓ: Δεν θα έλεγα ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια! Αυτά τα λένε μόνο όσοι δεν ενημερώνονται ή... δεν θέλουν να ενημερώνονται!

    "Θα προτιμήσω να πιστέψω την ποιήτρια Κική Δημουλά, αγαπητή Μίνα (από το μακρινό Γκέτεμποργκ), που έλεγε το 2001: «Απομακρύνομαι από μία ελπίδα, σημαίνει ότι πλησιάζω τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτήν. Απομακρύνομαι από τις ανασφάλειές μου, από την εξάρτησή μου από φόβους...». Γιατί τότε μπορεί να ελπίζει κανείς πως ο λαός, που σωστά παρατηρείτε πως δεν έχει ξοφλήσει, δίχως φόβους κι εξαρτήσεις, θα ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ. Έντονα, καίρια και οριστικά."

    ΑπάντησηΔιαγραφή