Βοήθεια!

Πυρκαγιές παντού. Φλόγες ανίκητες, μαυρίλα, αποκαΐδια, θάνατος.
Έλεος. Φτάνει πια. Τα δάκρυα στέγνωσαν, η ελπίδα τελειώνει, η οργή γιγαντώνεται. Η σιωπή δεν αρκεί. Είναι ανεύθυνοι, είναι ανίκανοι και γι’ αυτό επικίνδυνοι. Σ’ εμάς πέφτει το βάρος τώρα πια. Όλοι μαζί. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας πρέπει. Να φωνάξουμε, να απαιτήσουμε, να εκβιάσουμε αν χρειαστεί.
Ως εδώ! Τούτη η χώρα που γέννησε θεούς κι ανάδειξε πολιτισμούς δεν μπορεί να χαθεί έτσι. Δεν της πρέπει, δεν της πάει να παραδοθεί στην πυρά. Στάχτη τα ιερά, καπνός τα όσια αυτού του τόπου. Εικόνες εφιαλτικές, σκηνές αποκάλυψης, λέξεις αποδυναμωμένες που δεν μπορούν ν’ αποδώσουν στο ελάχιστο την τραγική πραγματικότητα.
Λόγια μπερδεμένα, αισθήματα σβησμένα, μυαλό θολωμένο. Είμαι μόνος κι αδύναμος. Όπως τα παιδιά που κάηκαν στην αγκαλιά της μάνας. Σαν τον εποχικό δασοπυροσβέστη που τον έριξαν χωρίς εξοπλισμό στην καρδιά της φωτιάς. Σταματήστε τους τώρα! Είμαι μόνος. Φοβάμαι! Βοήθεια!