Του Ρωμύλου ο γιος

Και μετά τους κατηγορούν. Και μετά τους λένε αναρχικούς και χουλιγκάνους κι αντιεξουσιαστές. Αυτούς που λες κι αφιονίζονται και ξεχύνονται στους δρόμους «σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά» και δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους.
Την κοινωνία τη σάπια μάχονται να γκρεμίσουν, λένε, και χτυπούν «τα μίσθαρνα όργανα» κι αυτούς που έχουν την ισχύ στα χέρια τους και προσπαθούν να την κρατήσουν έτσι, ίδια κι απαράλλαχτη, όπως τα κατάφεραν και την επέβαλαν εις τους αιώνες.
Βίλες και κότερα, λέει, γραφεία κι οικόπεδα και μεζονέτες έχει στην ιδιοκτησία του, του κ. Ρωμύλου Κεδίκογλου, του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ο γιος. Σεμνά και ταπεινά αποκτήματα, θα μου πεις, σεμνών και ταπεινών ανδρών. Και μετά τους κατηγορούν. Και μετά έχουν το θράσος και βγαίνουν στα κανάλια και τους λένε χουλιγκάνους κι αναρχικούς. Την ώρα που αυτοί έφτιαχναν ουρές ατέλειωτες έξω από τα ταμεία της ανεργίας κι οι πιο τυχεροί άφηναν κορνιζαρισμένα τα πτυχία και δούλευαν σαν σουβλατζήδες ή κινδύνευαν να σκοτωθούν με τα μηχανάκια του delivery, του κ.Ρωμύλου ο γιος, ο συνομήλικός τους, δήλωνε αφορολόγητα κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων που αποκόμισε από το Χρηματιστήριο. Ένας άνεργος φοιτητής δηλαδή, δεκαεννιά ετών, παρουσίαζε εισοδήματα τέτοια που με κανένα τρόπο δεν ήταν δυνατόν να δικαιολογηθούν. Η μόνη δικαιολογία που θα μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής είναι πως αυτός ο νέος που ονομάζεται Φαίδων Κεδίκογλου, είναι ο γιος του κ. Προέδρου του Αρείου Πάγου. Και βέβαια οι ισχυρισμοί του πατρός, που ασμένως υιοθέτησε σύμπασα η κυβέρνηση με της Δικαιοσύνης τον υπουργό να πρωτοστατεί, δεν αντέχουν σε κανενός είδους έλεγχο. Κι αν τους δέχτηκε άκριτα κι έτσι στα γρήγορα η κυβέρνηση, είναι γιατί πιστεύει πως μπορεί με τερτίπια να κερδίσει τον ενάμισι μήνα, όσο χρειάζεται δηλαδή για να βγει στη σύνταξη ο κ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και να λήξει το ζήτημα. Έτσι απλά θα λήξει αυτό; Τόσο εύκολα θα το καταπιούμε; Για τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας μιλάμε, δεν αναφερόμαστε σε κάποιον τυχαίο. Σ’ αυτόν που είναι ο κατεξοχήν αρμόδιος να εξυγιάνει τη δικαιοσύνη και να αποκαταστήσει το τρωθέν κοινό περί δικαίου αίσθημα στον απλό πολίτη.
Δεκάδες εκατομμύρια κέρδη από το Χρηματιστήριο δήλωσε του κ. Ρωμύλου ο γιος. Από μόνο του αυτό το γεγονός δεν είναι κατ’ ανάγκην επιλήψιμο και κακό. Οι ίδιοι οι κυβερνώντες το δαιμονοποίησαν θεωρώντας πως μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να στριμώξουν στη γωνία το ΠΑΣΟΚ. Με την ευκαιρία την πλήρωσαν και κάποιοι «κακομοίρηδες» που πιάστηκαν στα πράσα όπως η κ. Μπουρμπούλια, λόγου χάριν. Αυτό ήταν όλο κι όλο το παραδικαστικό; Η Μπουρμπούλια κι ο Γιοσάκης; Κι οι άλλοι; Οι μεγάλοι κι επώνυμοι; Έτσι θα τη σκαπουλάρουν αυτοί; Με νομικά εφευρήματα και φτηνές δικαιολογίες; Θα παραμείνουν στο απυρόβλητο την ώρα που δεν πρέπει να μένει κανενός είδους σκιά χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο; Γιατί στις πονηρές εποχές που ζούμε ακόμη κι οι γιοι κι οι θυγατέρες κι οι ανιψιοί κι οι κουμπάροι του Καίσαρος δεν αρκεί να φαίνονται τίμιοι, αλλά πρέπει και να είναι. Κι όσο το μαχαίρι δεν προχωρεί βαθιά αλλά ξύνει επιδερμίδα κι η σαπίλα παραμένει στη θέση της, κάποιοι οργίζονται, βάζουν κουκούλα, ξεχύνονται στους δρόμους και τα κάνουν ρημαδιό.
Από προχθές άρχισε να λειτουργεί πειραματικά το κράτος των Εξαρχείων. Με τις αρχές του, τις εξουσίες του και τα όλα του. Με το άβατο σε ισχύ για τους αστυνομικούς, και τους νεαρούς κουκουλοφόρους να προβαίνουν σε ελέγχους ταυτοτήτων, αστυνόμευση της περιοχής και να παίρνουν στο κυνήγι τους εμπόρους ναρκωτικών. Ναι, αλήθεια σας λέω. Φτάσαμε να το δούμε κι αυτό. Τη συντεταγμένη πολιτεία να κρύβεται κι οι «γνωστοί άγνωστοι» να έχουν αναλάβει τον έλεγχο της περιοχής.
Σε συμβιβασμό για τα αναδρομικά των δικαστικών προχωρά το υπουργείο οικονομικών, ακούσαμε στις ειδήσεις. Ένα δις ευρώ θα πάει το μαλλί της απόφασης του Μισθοδικείου που είχε συνεδριάσει υπό την προεδρία του κ. Ρωμύλου, που συμπτωματικά υπό την προεδρία του ιδίου ανατρέπονται δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν τους συμβασιούχους. Ένα δις ευρώ θα μοιραστούν δικαστικοί και βουλευτές, όλων των κομμάτων παρακαλώ, σ’ ένα περίεργο γαϊτανάκι μπλεγμένοι, την ώρα που προβλέπεται σκληρή συνταγή γι’ ακόμη μια χρονιά για μισθούς, υγεία, ασφάλιση, απολύσεις των λοιπών εργαζομένων. Και μετά τους κατηγορούν. Και μετά τους λένε αναρχικούς και χουλιγκάνους.