Με τόλμη

Με τόλμη και σεβασμό απόλυτο, κατά δήλωσή του, απέναντι στον ψηφοφόρο και τον απλό πολίτη αυτής της χώρας, απέπεμψε τον επί της Απασχόλησης υπουργό του ο κ. Πρωθυπουργός. Τι πιο φυσιολογικό θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος. Εύγε, θα έλεγε άλλος. Δικαίωμα κι υποχρέωση είχε ο επικεφαλής της κυβέρνησης να επέμβει και να δώσει, επιτέλους, ένα τέλος, στο νοσηρό κλίμα τόσων ημερών. Μόνο που δεν ήταν «το δομημένο ομόλογο» αυτό που έκανε τον Πρωθυπουργό, έστω κι αργά, ν’ αντιδράσει. Εδώ κόντεψε να χαλάσει ο κόσμος, σηκώθηκαν κι οι πέτρες κι ο κ. Καραμανλής το έπαιζε Ολύμπιος Ζευς, αφ’ υψηλού παρατηρητής των πάντων. Ούτε η ταυτόχρονη ξαφνική επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος επί των διοικήσεων των ταμείων που επέλεξαν τη μαζική τοποθέτηση των αποθεματικών τους σε ειδικά κατασκευασμένα για να εξαπατούν την κοινή γνώμη ομόλογα επέδρασε ούτε η επέμβαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ούτε η ανάμιξη του Εισαγγελέα στάθηκε ικανή να ταράξει τη μακάρια ηρεμία του. Την ώρα που υψηλόβαθμα στελέχη «έτρεχαν» στην οδό Σταδίου με εκατομμύρια ευρώ μέσα σε βαλίτσες, οι μίζες έκαναν τον γύρο του κόσμου με σταθμούς στα πιο απίθανα σημεία της υφηλίου, είχε διαλέξει για τον εαυτό του τον ρόλο του «περί άλλα τυρβάζοντα». Σεμνές και ταπεινές πρακτικές, σεμνές και ταπεινές μίζες, σεμνά και ταπεινά σκάνδαλα.
«Κι ένα πρωί με την αυγή στα ξαφνικά / είδα τον Δία να ξυπνά και να βροντά» για να παραφράσω το γνωστό λαϊκό άσμα. Και τι έκανε; Αυτό που πολλοί θεωρούσαν αυτονόητο κι αναρωτιόντουσαν κοντά δυο μήνες τώρα γιατί δεν το κάνει. Έδιωξε κακήν κακώς της απασχόλησης τον υπουργό. Για τα τόσα σκάνδαλα του υπουργείου του; Όχι. Για την καταλήστευση των ταμείων που επόπτευε και την υποθήκευση της βιωσιμότητάς τους με την τοποθέτηση των ισχνών αποθεματικών τους σε επισφαλείς επενδύσεις κι αμφίβολης απόδοσης υπερτιμημένους τίτλους του ίδιου του δημοσίου; Όοοχι. Για το Χρηματιστήριο τον έδιωξε. Επειδή η τσιμπίδα του Εισαγγελέα πλησίασε επικίνδυνα τον άμεσο συνεργάτη του, τον κ. Ευγένιο Παπαδόπουλο, για τον ρόλο του στο τρελό πάρτι του Χρηματιστηρίου την περίοδο 1999-2001, με την γνωστή τραγική κατάληξη για πάνω από ενάμισι εκατομμύριο μικροεπενδυτές. Αυτό το σκάνδαλο που το πήρε η ΝΔ και το ’κανε σημαία της τόσα χρόνια, έσκασε στην αυλή της. Στου κ.Τσιτουρίδη την αυλή για την ακρίβεια, την πιο ακατάλληλη μάλιστα ώρα. Την ώρα που το πέπλο της «συλλογικής ευθύνης» είχε απλωθεί κι είχε καλύψει τον άμοιρο υπουργό. Αποπομπή για τους τύπους έγινε κι όχι για την ουσία δηλαδή. Πάλι καλά, θα μου πείτε, γιατί έτσι όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση ήταν ικανοί να βάλουν τους κουκουλοφόρους να κάψουν ολόκληρη την Αθήνα προκειμένου ν’ αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Διόλου παράξενο. Άλλωστε το είχαμε δει κι αυτό τις προηγούμενες μέρες.
Με τόλμη και σεβασμό απόλυτο απέναντι στον λαό που τον έφερε στην εξουσία αντέδρασε ο κ. Καραμανλής. Αυτό ήθελε να πει στον κόσμο. Αυτό ήθελε να περάσει. Μόνο που η αντίδρασή σας, κ. Πρωθυπουργέ, ήταν πολύ μικρή κι ήρθε αργά. Πάρα πολύ αργά.
Υπάρχει ακόμη καιρός
Σύνοψη των μέχρι τότε σκανδάλων είχα κάνει με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριών χρόνων διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Πολιτικές επικίνδυνες, λάθη που κόστισαν και κοστίζουν στη χώρα σε χρήμα κι αξιοπιστία κι ατέλειωτες λοβιτούρες. Κουμπάροι, γιοι και λοιποί συγγενείς, ένας ατέλειωτος εσμός που έχει επιπέσει με βουλιμία πάνω στ’ αδύναμα ταμεία του κράτους. Παραζαλίστηκε ο λαός και τα ’χασε. Είδηση δεν αποτελεί πια το σκάνδαλο. Είδηση είναι να περάσει μια μέρα χωρίς να ξεσπάσει κάποιο σκάνδαλο. Βρώμα και δυσωδία παντού, σαπίλα και καμαρίλα, αποσύνθεση μιας κοινωνίας σε παρακμή βαθύτατη, που θυμίζει τις χειρότερες των εποχών από τότε που στήθηκε ελληνικό κράτος. Και στον αντίποδα οι ανά τακτά διαστήματα δημοσκοπήσεις. Πρώτο στην πρόθεση ψήφου εξακολουθεί να βρίσκεται το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Καταλληλότερος για Πρωθυπουργός ο κ. Καραμανλής. Νικά η ΝΔ στην Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων, παίρνει την Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και την ΚΕΔΚΕ. Κι αναρωτιέται κανείς, γιατί; Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό το παράδοξο; Θα τολμήσω να δώσω μια εξήγηση. Γιατί η αντιπολίτευση δεν πείθει. Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να κάνει δημόσια την αυτοκριτική του. Δεν βγήκε να πει στον λαό ότι όλο αυτό το έργο το τεράστιο που έκανε αμαυρώθηκε, δυστυχώς, στην τελευταία τετραετία. Γιατί έγιναν σφάλματα, λανθασμένες κινήσεις, ακόμη και σκάνδαλα που δεν επέτρεψαν στον τέως πρωθυπουργό ν’ απευθυνθεί στον λαό υποστηρίζοντας το έργο του και ζητώντας εκ νέου την ψήφο του. Αυτά εκμεταλλεύτηκε η Νέα Δημοκρατία και παρέσυρε τον Λαό. Δεν κέρδισε τις εκλογές η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ τις έχασε. Έδωσε στον αντίπαλο το ηθικό πλεονέκτημα και παρέδωσε τα όπλα αμαχητί. Τώρα όμως οι μάσκες έπεσαν κι οι «αρχιερείς» αποκαλύφθηκαν. Χειρότεροι από «γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί» είναι. Κι υπάρχει ακόμη καιρός ικανός, συντρόφια, να τινάξετε από τους ώμους σας το άγος του παρελθόντος. Δεν φταίει η παράταξη για τα λάθη συγκεκριμένων κι ούτε ο λαός που την πληρώνει στο τέλος. Υπάρχει ακόμη καιρός. Αφήστε τους πίσω και προχωρήστε και να δείτε πόσο γρήγορα ανατρέπονται προγνωστικά και δημοσκοπήσεις.